Een verhaal over blindheid, maar eigenlijk ook weer niet...

Als je een muur om jezelf heen bouwt, kan niemand je meer kwetsen. Dat is althans wat Parker Grant (16) zichzelf wijsmaakt. Om staande te blijven in de jungle die ‘high school’ heet, heeft ze zelfs een serie regels opgesteld, waaraan haar schoolgenoten zich moeten houden.

Parker is blind sinds het auto-ongeluk waarbij haar moeder om het leven is gekomen. Medelijden wil Parker zeker niet. Haar regel 11 luidt niet voor niks: “Gedraag je normaal. Echt, behalve dat ik mijn ogen de hele tijd dicht heb ben ik namelijk net als jij, maar dan slimmer”. En haar allerbelangrijkste regel is regel ‘oneindig’: “Er zijn geen herkansingen. Schaad je mijn vertrouwen, dan vertrouw ik je nooit meer. Verraad is onvergeeflijk”

Met haar vriendinnen Sarah, Faith en Molly lijkt Parker zich prima te redden. En als het even niet meer gaat, kan Parker stoom afblazen tijdens haar favoriete sport hardlopen…Maar dan gebeuren er twee dingen: Parker’s vader sterft onverwacht, onder verwarrende omstandigheden. En Scott Kilpatrick is terug in haar leven. Scott, die regel 'oneindig' overtrad en haar hart brak. De muur begint scheuren te vertonen…

‘Wat jij niet ziet’ is een bijzonder origineel boek. Het gaat over blindheid, maar eigenlijk ook weer niet. Schrijver Eric Lindstrom vertelde in een interview ooit dat hij vooral een boek heeft willen schrijven over vertrouwen en angst. Wat mij betreft is hij daar erg goed in geslaagd.

Niet meer kunnen zien, het leek mij vooral lastig in praktische zin. Maar wat je je niet realiseert, is dat kijken ook een schat aan ‘secundaire’ informatie oplevert. Want als je de mensen om je heen kunt zien, zie je welke signalen ze door hun gedrag en gezichtsuitdrukkingen afgeven. Die signalen kun je observeren, analyseren en evalueren. Een kwispelende hond is blij. Maar als blinde zie je de hond niet eens, laat staan die kwispelende staart…Dàt is waar het om draait in 'Wat jij niet ziet' (prima gekozen titel trouwens).

Het verhaal dat Lindstrom over Parker’s leven vertelt, heeft meerdere lagen. Het is een vlot geschreven young adult boek over een meisje met vriendinnen, een vriendje, school- en sportperikelen. De oplossingen die Parker heeft verzonnen voor praktische problemen, zijn interessant om te lezen. Zo heeft Parker een serie blinddoeken, passend bij verschillende stemmingen. Om ze te kunnen herkennen, heeft ze er braille-labeltjes aan gemaakt.

De tweede laag in het verhaal heeft alles te maken met dat al eerder genoemde vertrouwen. En juist die gelaagdheid maakt 'Wat jij niet ziet' zo’n goed verhaal. De blindheid doet iets met Parkers vertrouwen, en om te kunnen groeien, moet ze haar muur durven neerhalen. Lindstrom heeft dat op een prachtige manier beschreven: Parker is soms irritant, soms cynisch-humoristisch, maar je gaat vooral van haar houden. Een aanrader dus, dit debuut, dat niet alleen voor young adults zeer lezenswaardig is.

Een kritische noot wil ik nog wel laten horen: de flashbacks in het boek zijn niet goed herkenbaar en maken het verhaal soms verwarrend.