Te intellectualistisch

‘deserteren’ uit je eigen opgelegde leven en aldus ophouden met het inwilligen van de commando’s en bevelen van je eigen schaduwzijde, 'van de strenge Maarschalk in jezelf', en tezelfdertijd ook deserteren van alle eisen opgelegd door iedereen buiten jezelf… vond ik een sterk beeld in deze novelle.

Dat ‘een auteur’ in deze novelle gesprekstherapie volgt met Goethe en Thomas Mann, met Werther, Lotte en Charlotte vond ik ook verrassend en hier en daar ook wel grappig – ik hou van dit spel waarin werkelijke personen herschapen worden tot fictieve personages. Ik denk dat er voor lezers die geen kennis hebben van het werk van Goethe of Mann veel onduidelijk is - eigenlijk kan je de novelle nauwelijks begrijpen als je hun romans niet ook gelezen hebt.

Bovendien vond ik dat in deze korte novelle té veel thema’s aan bod moesten komen en daardoor wordt het geheel te zwaar op de hand – ik vond deze novelle minder geslaagd dan het andere werk van Annelies Verbeke.