Sterre flikt het 'm weer met de achtste Rani Diaz!

Een studente in een studentenhuis wordt door een medebewoner dood aangetroffen. Het lijkt erop dat zij zelfmoord heeft gepleegd door zich te verhangen. Maar dan wordt een speelkaart gevonden, de schoppenvrouw. Wat heeft dat te betekenen?
Vrijwel onmiddellijk voelt Rani Diaz aan haar water dat er meer moorden op stapel staan. En dat gevoel blijkt uit te komen.
Al snel volgen de akelige moorden elkaar in rap tempo op. Dan blijkt dat het de moordenaar erom te doen is zijn slachtoffers zoveel mogelijk lijden toe te brengen voordat zij sterven. Bij elke dode wordt een andere speelkaart aangetroffen met in een niet na te trekken handschrift een aantal cijfers erop gekrabbeld. Wat heeft dit allemaal te betekenen? De pers spreekt over de Carta-moorden.
De moordenaar is ook nog eens erg goed, hij laat geen enkel spoor achter en lijkt heel erg slim. Rani en haar team kunnen het niet bolwerken en de hulp komt in de vorm van drie collega's uit Antwerpen die het team tijdelijk komen versterken. Er is ondanks dat lange tijd geen enkel aanknopingspunt.
Uiteindelijk is daar een connectie, en dan.... bám!... volgen de gebeurtenissen elkaar in rap tempo op en raakt het verhaal in een spannende stroomversnelling. De ontknoping is pakkend, maar komt ook héél plotseling, zonder inleiding of aanloopje en geeft je geen ruimte om zelf te raden naar het wie of waarom. De dader vertelt zelf uiteindelijk zijn geschiedenis, en dan is ook het waarom duidelijk, misschien zelfs tragisch te noemen.
Het verhaal in de derde persoon wordt afgewisseld met stukjes verhaal die de moordenaar in de ik-vorm vertelt. Ook de gruwelen van zijn plannen en de uitvoering van de moorden laten niets aan de verbeelding over.
Het grappige aan dit verhaal is dat verscheidene hoofdrolspelers de namen dragen van echt bestaande personen uit de boekengroepen. Het was erg leuk om die namen tegen te komen en ze te herkennen.
Er was dit keer iets minder ruimte voor de privé levens van Rani en Frederik. Toch komt de Rani-fan wel aan zijn/haar trekken, er zijn kleine verhaallijntjes en wat ontwikkelingen. Vier sterren van mij voor Carta. Weer van genoten!