Back to the seventies

“Ik ben Derke, een meisje, en dus ben ik een tientje waard. Als je een jongen bent is mijn opa guller en wordt de beloning bij geboorte hoger, wel vijfentwintig gulden.” Zo begint het opwarmertje voor dit boek over ‘Ongemakkelijke Mensen.’ De toon is meteen gezet.
Derke is een meisje dat verder niet bij naam genoemd wordt. Zij vertelt over haar jeugd in de jaren zeventig in een dorp in het land van Maas en Waal, specifieker gezegd gedurende het laatste jaar dat zij op de lagere school zit. Het verhaal begint in 1987 als Derke haar oud geworden bazige opa in een rolstoel voortduwt. Je krijgt gedurende dit stukje al snel een idee over wat voor een soort man opa eigenlijk is.
Dan springt het verhaal terug naar de jeugd van Derke, als zij twaalf jaar oud is en in de zesde klas van de lagere school zit. Dan begint het eigenlijke verhaal over Derke en haar familie, over hoe het is om in een dergelijk gezin en in die tijd, de zeventiger jaren, op te groeien. Je maakt kennis met het gezin van Derke: haar vader, moeder en zusje, en de famlie van haar vaders kant: opa, oma, twee ooms, en diverse andere mensen in het dorp. Iedereen in het verhaal heeft zijn eigen (vooral on-) hebbelijkheden.
De verhalen over haar jeugd zijn min of meer chronologisch en mede door de combinatie van korte hoofdstukjes doet het een beetje denken aan columns. De manier van vertellen is ondanks diverse trieste en vervelende gebeurtenissen, erg humoristisch. De beschrijving van diverse artikelen uit de zeventiger jaren, diverse mensen is een leuke trip down to memory lane. Iedereen kende wel zo iemand uit zo’n gezin, of zo’n type persoonlijkheid. Vooral de huishoudelijke apparaten, de Opel Ascona en sommige levensmiddelen die je vandaag de dag niet meer tegenkomt, maar vooral kent van je eigen jeugd, of je hebt ze gehoord uit verhalen van je ouders, brengen bij mij herinneringen naar boven over die tijd. De sfeer van het boek is heel reëel neergezet, en mede door het gebruik van het (begrijpelijke) dialect komt de tijd van toen echt tot leven.
Het verhaal eindigt weer in 1987 als Derke weer terug is in het heden, en de cirkel rond is. Voor een debuut vond ik het een geslaagd boek om te lezen. Leuk geschreven in lekker lopende zinnen en laagdrempelig. Geen literair hoogstandje maar lekker voor tussendoor.