Van Simone van der Vlugt heb ik inmiddels al heel wat boeken gelezen. Ook veel andere mensen vinden haar boeken goed, gezien het aantal prijzen, die zij al in de wacht heeft gesleept. Haar debuut “De Reünie” speelde zich af in Den Helder, op de middelbare school, waar ikzelf ook op gezeten heb. Nu is Simone begonnen aan een serie, over Lois. Aan niemand vertellen” speelt zich af in Alkmaar. Een lijk van een onderwijzer wordt gevonden in De Daalmeer, waar hij lesgaf aan een basisschool. Ik heb stage gelopen op een basisschool in De Daalmeer, dus dat is leuk om te lezen als je dingen herkent.
Lois Elzinga is een jonge vrouw, die als rechercheur werkt bij de afdeling Moordzaken Noord Holland Noord. Samen met Fred, die bijna met pensioen gaat, vormt ze een team. Ze woont in Alkmaar, waar ze een huisje heeft in het centrum. Op een avond wordt ze opgeroepen, omdat er een lichaam is gevonden in De Daalmeer, een nieuwbouwwijk buiten het centrum. Het blijkt van een onderwijzer te zijn, die woonde en lesgaf in de Daalmeer. Het is een moeilijk uit te zoeken zaak, omdat alle sporen dood lijken te lopen. Het slachtoffer David Hoogland, gaf les op een basisschool, heeft een vriendin en niemand kan zich voorstellen, waarom David vermoord zou kunnen zijn. Ontucht is niet aan de orde. Ze onderzoeken alle contacten van David. In de broekzak van David hebben ze een folder gevonden over een kunstexpositie van Maaike Scholten. Dat spoor gaan ze verder volgen. Ook is er pas een foto gemaakt van David en zijn vriendin, door een fotografe, die Tamara heet, maar zij is nergens meer te vinden. Het onderzoek strandt, tot een tweede en zelfs een derde moord nieuwe aanwijzingen leveren. Lois heeft pas kennis gemaakt met Onno, die psychiater is. Zij roept zijn hulp in om bepaalde ziektebeelden uit te zoeken.
Simone van der Vlugt weet mensen neer te zetten van vlees en bloed. Lois heeft nog steeds moeite met haar verleden. Haar moeder is inmiddels overleden en met haar vader heeft ze al jaren geen contact. Alleen heeft ze haar zus nog, die in Bergen woont. Haar relatie met haar vriend is over, hij is weer terug naar Amerika; ze houden alleen nog contact via Facebook. Ook de moeite, die Lois heeft met lijken, wordt goed omschreven. De schrijfstijl van Simone is eenvoudig en soepel. Het verhaal is heel gemakkelijk te lezen. Zij houdt constant de spanning erin, eerst om nog meer moorden te voorkomen, daarna is het spannend als Lois vastgehouden wordt, want hoe komt ze daar nu weer uit? Psychologisch zit het verhaal knap in elkaar. Het plot is actueel. Verder vond ik de herkenbaarheid voor mij een meerwaarde hebben, het Waagplein, waar we van de zomer nog waren. Ik heb genoten van “Aan niemand vertellen”, het was alleen jammer, dat het zo snel uit was.
originaliteit 3
plot 4
spanning 3
leesplezier 4
schrijfstijl 4
psychologie 4