De begraafplaats van Praag is een historische roman over allerlei complotten in de tweede helft van de negentiende eeuw. Kapitein Simonini is de hoofdpersoon, die in 1897 een dagboek schrijft, wat hem is aangeraden door ene dokter Sigmund Froïd om zijn leven te reconstrueren. Hij woont in Parijs, waar hij een Bric-à-brac winkeltje heeft. Als hij zijn memoires opschrijft, is er soms ook een andere persoon, die een stukje aanvult of verbetert: abt Dalla Piccola, zijn alter ego.

Simonini is 67 jaar eerder geboren in Turijn. Italië bestaat nog niet; de stad behoort toe aan het Koninkrijk Savoye. Zijn vader strijdt voor de eenwording van Italië. Simonini wordt opgevoed door zijn grootvader, die een anti- Semiet is en die ideeën vinden vruchtbare grond bij de jonge Simonini. Ook de jezuïeten moeten het ontgelden, terwijl hij wel door hen is opgeleid. Siminoni 's lijfspreuk is 'Odi ergo sum': ik haat dus ik ben. Na zijn studie rechten aan de universiteit komt hij bij een notaris te werken en dan begint het echte werk: documenten vervalsen, waar hij goed geld mee verdient. Als hij wordt benaderd door de geheime dienst, die deze vaardigheid goed kan gebruiken, begint er voor Simonini een nieuwe periode in zijn leven. Hij gaat naar Palermo, Sicilië om zich bij Garibaldi en de zijnen te voegen. Hij moet ervoor zorgen, dat bepaalde politiek gevoelige informatie Noord-Italië niet bereikt. Daar gebeuren allerlei complotten, waar Simonini ook zelf de hand in heeft. Na Sicilië moet hij naar Turijn. Hij moet documenten fabriceren die nu eens de jezuïeten, dan weer de vrijmetselaars belasteren. Ook de gevangenis is een plek waar hij belandt om iemand te bespioneren. Daar heeft Simonini wel moeite mee, aangezien hij een enorme lekkerbek is. Maar met de juiste contacten valt er zelfs in de gevangenis wel wat te regelen. Hij wordt verbannen naar Parijs en besluit er de rest van zijn leven te blijven. Daar gaat hij werken voor de Franse machthebbers, onder andere tijdens de Frans-Duitse oorlog.

Als hij wordt uitgeleend aan de Russische geheime dienst, moet hij informatie verzamelen over de Joden. Er zouden Joodse plannen zijn om de wereld te veroveren. Simonini verzint een complot. Het is een document, die moet lijken op een mondelinge verklaring van iemand die getuige was geweest van een samenkomst van 12 rabbijnen, de leiders van de twaalf stammen van Israel, die elkaar eens in de honderd jaar ontmoeten. Het verslag is gebaseerd op de werkelijk bestaande Protocollen van de wijzen van Zion. Simonini plagieert uit bestaande complottheorieën en wordt hiermee weer gechanteerd. Gaandeweg het verhaal zijn we getuige van allerlei historische momenten uit de negentiende eeuw.

De begraafplaats van Praag wordt een magistrale roman genoemd. Eco vermeldt veel historische gebeurtenissen in de memoires van Simonini. Dat is waar. En de opzet van geheugenverlies is op zich wel een goed idee. Maar zelf had ik moeite om deze roman uit te lezen, terwijl ik houd van historische romans. Ik moest mezelf er steeds toe aanzetten om weer een paar bladzijden te lezen. De memoires van Simonini worden afgewisseld met stukken tekst van een alwetende verteller. Men noemt Eco ook erudiet en dat laat hij wel weten ook. Wel verontrustend vond ik, dat complotten zo in elkaar werden / worden gezet. Corruptie en fraude zijn nog steeds aan de orde van de dag. Het is zo’n fantastisch verhaal, dat het mij ging irriteren. Spannend wordt het nooit. Voor mij niet meer dan twee sterren: net de moeite waard om uit te lezen.