Lezersrecensie
De schrijfstijl van Hilde Vandermeeren is vlot
Hilde Vandermeeren heb ik als medelid leren kennen in de Facebookgroep Literatuur uit het Hoge Noorden. Haar thrillerdebuut “Als alles duister wordt” heb ik in juli 2014 gelezen. In 2001 kwam haar eerste kinderboek uit en sindsdien heeft Hilde meer dan 40 kinder- en jeugdboeken geschreven. Sinds 2006 schrijft ze full- time. Sinds ik ben begonnen met schrijven en lezen over schrijven, lees ik anders. Ik analyseer het verhaal meer.
In Hildes tweede thriller “De toeschouwers” past Marion op de dochter van een vriendin, omdat zij naar het buitenland moet. Door de week zit Chavi op internaat. Omdat zij een naar gevoel heeft als zij Chavi wegbrengt naar het Schillergymnasium, solliciteert Marion naar een functie als opvoedster, die verantwoordelijk is voor de internen, zodat zij dicht in de buurt van Chavi kan zijn. Marion heeft het gevoel dat Chavi niet veilig is op het internaat. Vroeger heeft Marion in een weeshuis gezeten, en daar is iets gebeurd met Lilly, een vriendinnetje. Marion heeft besloten dat zij nooit alleen maar toeschouwer zal zijn. Dan gebeurt er een moord. Kan Marion Chavi beschermen?
Wat er met Marion en haar vriendinnetje gebeurd is in het verleden in kindertehuis ‘De vlindertuin’, staat schuin geschreven in aparte hoofdstukken. Het verhaal is geschreven in korte hoofdstukken en vanuit verschillende perspectieven. De plot was toch nog een verrassing aan het eind.
De schrijfstijl van Hilde Vandermeeren is vlot en boeiend met een onderhuidse spanning. Hilde schrijft aan het eind in haar dankwoord, dat zij veel appreciatie voelt voor het beroep van leraar, dat het één van de meest ondergewaardeerde beroepen is. Wie op familiefeestjes opnieuw moet uitleggen, mag naar haar boek verwijzen. Ik weet wel, dat het een zwaar beroep is. Een aantal kennissen, die “toevallig’ ook in het onderwijs zitten, hebben allemaal kanker gekregen.
Het boek “De toeschouwers” heeft als extra titel “Soms is niets doen strafbaar”. Ik heb zelf meegemaakt, door er wél iets aan doen, dat het je baan kan kosten. Ik zou weer precies hetzelfde handelen, maar ik zou er nu anders op reageren. Ik ben toen gewoon naar België verhuisd, waar mijn man toen werkte. Nu zou ik het zelfs voor het gerecht brengen. Ik ben er nog steeds boos over. Zelfs mijn collega, die toen mijn beste vriendin was en tennismaatje, besloot om zich er niet mee te bemoeien.
Hilde Vandermeeren heeft er een fan bij. Dit boek waardeer ik met vier sterren. Ik ben heel benieuwd naar haar derde boek, waar ze momenteel aan schrijft.
In Hildes tweede thriller “De toeschouwers” past Marion op de dochter van een vriendin, omdat zij naar het buitenland moet. Door de week zit Chavi op internaat. Omdat zij een naar gevoel heeft als zij Chavi wegbrengt naar het Schillergymnasium, solliciteert Marion naar een functie als opvoedster, die verantwoordelijk is voor de internen, zodat zij dicht in de buurt van Chavi kan zijn. Marion heeft het gevoel dat Chavi niet veilig is op het internaat. Vroeger heeft Marion in een weeshuis gezeten, en daar is iets gebeurd met Lilly, een vriendinnetje. Marion heeft besloten dat zij nooit alleen maar toeschouwer zal zijn. Dan gebeurt er een moord. Kan Marion Chavi beschermen?
Wat er met Marion en haar vriendinnetje gebeurd is in het verleden in kindertehuis ‘De vlindertuin’, staat schuin geschreven in aparte hoofdstukken. Het verhaal is geschreven in korte hoofdstukken en vanuit verschillende perspectieven. De plot was toch nog een verrassing aan het eind.
De schrijfstijl van Hilde Vandermeeren is vlot en boeiend met een onderhuidse spanning. Hilde schrijft aan het eind in haar dankwoord, dat zij veel appreciatie voelt voor het beroep van leraar, dat het één van de meest ondergewaardeerde beroepen is. Wie op familiefeestjes opnieuw moet uitleggen, mag naar haar boek verwijzen. Ik weet wel, dat het een zwaar beroep is. Een aantal kennissen, die “toevallig’ ook in het onderwijs zitten, hebben allemaal kanker gekregen.
Het boek “De toeschouwers” heeft als extra titel “Soms is niets doen strafbaar”. Ik heb zelf meegemaakt, door er wél iets aan doen, dat het je baan kan kosten. Ik zou weer precies hetzelfde handelen, maar ik zou er nu anders op reageren. Ik ben toen gewoon naar België verhuisd, waar mijn man toen werkte. Nu zou ik het zelfs voor het gerecht brengen. Ik ben er nog steeds boos over. Zelfs mijn collega, die toen mijn beste vriendin was en tennismaatje, besloot om zich er niet mee te bemoeien.
Hilde Vandermeeren heeft er een fan bij. Dit boek waardeer ik met vier sterren. Ik ben heel benieuwd naar haar derde boek, waar ze momenteel aan schrijft.
1
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Ingrid Verschelling
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
