Boeken hebben haar alles gegeven waar ze om vroeg.

20 mei 2013

Overmand door verdriet was Nina Sankovitch, toen haar oudste zus op zesenveertigjarige leeftijd overleed aan kanker. Ze was de jongste van drie meiden en had het gevoel, dat ze voor twee moest leven. Ze had een enorm schuldgevoel over de vraag waarom zij wel mocht doorleven en haar zuster niet. Ze probeerde zichzelf te verdoven tegen de pijn van haar verlies. Na drie jaar rennen en vliegen was haar energie op en wist ze, dat dit haar niet verder bracht. Ze had haar verdriet ontweken, maar moest er nu dwars doorheen. Ze wist niet meer hoe ze moest leven zonder haar zuster. Ze had niet meer haar wijsheid of humor om haar te leiden, maar ze kon vertrouwen op een andere bron, namelijk boeken. Boeken waren een deel van haar leven sinds ze was geboren. Iedereen van haar familie, haar vader en moeder en haar zusters, was een groot boekenliefhebber. Hun huis puilde uit van de boeken. Dus nam ze het besluit om elke dag een boek te lezen en daar de volgende dag een recensie over te schrijven. Dat dit nogal wat inhoudt, met een gezin van vier zonen, waar ze de was voor moet doen, chauffeur voor moet spelen, voor moet koken, snapt iedereen; toch wil ze dit plan uitvoeren. Haar werk als advocaat had ze een tijdje geleden al opgezegd en haar gezin zou best een tweede inkomen kunnen gebruiken, maar dat alles moest nog maar een jaartje wachten. Ze wil een leven leven, dat haar waardig is, voor haarzelf en haar zuster.

Haar leesjaar was haar pauze tussen de tijd van het overweldigende verdriet om de dood van haar zus en de toekomst. Met elk boek wat ze leest komen er bij haar herinneringen boven. Ze vertelt over haar familie, hoe het vroeger was met haar zusters, toen Anne- Marie nog leefde. Als er nog een paar sterfgevallen in de familie voorkomen, is ze bang, dat haar kinderen alleen maar wachten op de dood. Ze wil weer plezier in het leven hebben en haar jongens laten lachen, maar hoe doe je dat na zo ’n groot verdriet? In elk boek vindt ze wel iets wat haar aanmoedigt om door te gaan, iets van schoonheid of een wijsheid. Ze creëert orde door zich aan de lessen te houden van de boeken waar ze zich in verdiept had. Ze vergroot haar voldoening van het lezen door over de boeken te discussiëren. Tijdens haar respijt, gevuld met boeken, herstelde ze. Ze leerde om weer te leven. De zin van haar leven wordt bepaald door hoe je op vreugde en verdriet reageert. Door middel van boeken heeft ze geleerd om haar herinneringen aan alle mooie momenten en mensen in haar leven te koesteren, omdat ze die herinneringen nodig heeft om zich door moeilijke tijden heen te helpen.

In “Een boek per dag” (Tolstoy and the Purple Chair) presenteert Nina Sankovitch haar jaar van lezen en deelt ze met ons welke magie ze gevonden heeft. Het schrijven van dit boek heeft haar geleerd om te reflecteren wat ze had geleerd. Ze had lessen geleerd hoe te leven. Toen ze echt behoefte had aan lezen, hebben boeken haar alles gegeven waar ze om vroeg. Door haar schrijven over haar gelezen boeken en haar geleerde lessen was de cirkel rond, een cirkel van het delen van de magie.

Ik heb ook geleerd van dit boek. Ook ik heb mijn zusje verloren, zij was 45 jaar, ook aan kanker. Zij was alleen niet mijn oudste zus, ik was vijf jaar ouder dan haar. Inmiddels is het alweer vier jaar geleden. In mijn jaar ziek zijn in het ziekenhuis en thuis vorig jaar hebben ook boeken mij ‘op de been” gehouden. En zo zijn er nog veel mensen, die zich kunnen verliezen in verhalen.

Het complete recensiebestand staat op haar website www.readallday.org. Achterin het boek staat een alfabetische lijst van alle 365 boeken.