Een intrigerend en origineel boek

Voor de leesclub over “Handschrift van de duivel” van Donald Nolet op Hebban had ik mij opgegeven en was ingeloot, waar ik heel blij mee was. Het boek leek me razend interessant, omdat het over een manuscript ging, welke in een taal geschreven was, die nog niet ontcijferd was. De inleiding, die we vooraf al konden lezen, beloofde een spannend verhaal te worden. Ik had al gegoogled naar het Voynich Manuscript, want het bleek echt te bestaan, en ik heb een aantal mooie links gevonden, die ik in een blog zal toelichten. Ik houd erg van historische verhalen en vooral als het nog echt gebeurd is ook. Eigenlijk heet het dan geen fictie, maar factie. “Handschrift van de duivel” is het tweede boek van Donald Nolet, die was gedebuteerd met “Versleuteld”, welke in 2014 zowel de Gouden Strop als de Schaduwprijs won.

Zina Welter is de hoofdpersoon in het verhaal. Zij heeft vroeger bij een bank in New York gewerkt en heeft als klokkenluider misstanden aan de kaak gesteld en informatie aan de overheid medegedeeld. Als ze het leven niet meer ziet zitten en gedeprimeerd thuis zit, krijgt ze een mailtje met een link over het Voynich Manuscript van haar professor aan de universiteit van Princeton. Ze stort zich er helemaal in en met haar kennis over algoritmes heeft ze een plan bedacht om de kracht van computers aan elkaar te koppelen om dingen sneller door te kunnen doorrekenen. Tijdens een Voynich- weekend in Londen houdt ze hier een presentatie over. Ze is ervan overtuigd, dat dit een doorbraak zou kunnen betekenen.
Daar ontmoet ze boekhandelaar Simon Walcott, die het weekend heeft georganiseerd. Ook Perenelle, een spiritueel therapeute en Jan Svoboda, een Tsjechische professor zijn deelnemers. Allen zijn ze geïntrigeerd door het Voynich Manuscript. Zij vragen Zina of ze mee wil zoeken naar de waarheid over het Manuscript en dat wil ze, onder één voorwaarde, dat Currier, haar professor van Princeton, ook wordt uitgenodigd, want die kent ze tenminste. Samen reizen ze af naar Wenen, Rome en Praag om de waarheid boven water te krijgen over het Voynich Manuscript. Er overkomt hen van alles, van inbraak tot overvallen aan toe.

De verhaallijnen van heden en verleden wisselen elkaar af. In die van het verleden worden we meegenomen naar het Praag van 1610, waar we kennis maken met Jacobus de Tepenec, die hofbotanist was van keizer Rudolf de Tweede. Samen met een groep van vier wetenschappers, onder wie de astronoom Kepler en de Nederlander Cornelis Drebbel hebben ze een geheime vergadering. Stukje bij beetje komen we meer te weten over het Voynich Manuscript.

De schrijfstijl van Donald Nolet is vlot. Hij gebruikt korte zinnen. Hij schrijft zoals je spreekt, met strak gestileerde zinnen. De hoofdstukken zijn ook kort. Ik vind zijn schrijfstijl heel plezierig om te lezen. No nonsense. Het boek is niet nagelbijtend spannend. Er gebeurt genoeg en dat had wel spannender uitgewerkt kunnen worden. Zina ontdekt, dat er is ingebroken en dat constateert zij gewoon. Haar hart gaat iets sneller kloppen als zij naar een andere hotelkamer is verhuisd en ze daar de kamerdeur opent. Ik weet wel, dat ik daar niet gebleven zou zijn. Toen er bij ons was ingebroken, hebben we nog maanden slecht geslapen. Toch was ik wel geboeid door het verhaal, omdat het zo intrigerend is.

Hoofdthema's zijn spirituele transformatie en de zoektocht naar het eeuwige leven, wat ook wel " De steen der wijzen" of Lapis Philosophici genoemd wordt. Ook is er nog het thema verraad. Dit wordt uitgewerkt door de zoektocht naar het werk, verborgen in papier. Wat ze geschreven hebben, was genoeg voor hun doodvonnis. Zina vraagt zich af in Wenen als ze het mozaïek van het Laatste Avondmaal ziet of er bij hun groepje ook een judas tussen zit. Het verraad blijkt tijdens de zoektocht.

Donald Nolet heeft met “Handschrift van de duivel” een intrigerend en origineel boek geschreven. Hij heeft er een fan bij.