Stank is het eerste deel van de inmiddels driedelige reeks over Fredrik Broman, inspecteur van politie in Visby op het Zweedse eiland Gotland. De duiker is de eerste roman van Håkan Östlundh, die in Nederland verscheen, maar is eigenlijk het tweede deel. Voor de lezers die De duiker nog niet hebben gelezen is het aan te bevelen om eerst Stank te lezen. Hiermee komen de ontwikkeling van de hoofdpersonen beter tot zijn recht.

Ikzelf ben begonnen met De duiker, waarin Fredrik Broman en Ninni hun huis verbouwen en lees nu in Stank hoe Fredrik Broman met zijn vrouw Ninni en gezin op Gotland verzeild is geraakt: ze zijn verhuisd vanuit Stockholm om te ontsnappen aan de grote stad. Alles werd veel te vol en te duur daar. Dit is zijn eerste zomer bij de recherche in Visby op het eiland Gotland. Fredrik Broman wordt eerst benaderd door een man, die beweert, dat er in het zuiden een auto met een skibox op een parkeerplaats staat, waar een behoorlijke stank vanaf komt: het ruikt naar rottend zeewier, een beetje weeïge geur. Vlak erna komt er een melding binnen van een dood lam, gevonden in een boothuis, ook in het zuiden van het eiland. Ze proberen er achter te komen, wie er in de skibox ligt, want dat is het geval: er is een moord gepleegd. Als later weer een moord word gepleegd, wordt het politieteam toch wel te verstaan gegeven snel achter de seriemoordenaar aan te gaan, want het is hoogzomer en het eiland is afhankelijk van zijn toeristen. In de krant wordt het eiland al “Het eiland van de angst” genoemd.

Als dan hun buurvrouw Karin ook nog vermoord wordt gevonden, met wie ze juist een gezellige avond achter de rug hebben, komt de nachtmerrie wel heel dichtbij. Ninni wil terug verhuizen naar het vasteland. Ze had veel steun aan Karin, die wel eens bij haar thuis sliep als ze te bang was om alleen te blijven als Fredrik ’s nachts op onderzoek uit was. Heel veel toeristen laten hun vakantie ook voor wat het is en vertrekken met de veerboot naar huis.

De hoofdstukken in Stank worden afgewisseld met de overpeinzingen van de dader. Gelukkig weet je tot bijna bij het eind niet wie de dader is en kun je zelf mee puzzelen naar de oplossing. Håkan Östlundh leidt je rond over het hele eiland en aan de hand van het kaartje voorin het boek is het wel leuk om te volgen waar ze zijn op het eiland. Ik ben vast van plan ooit nog eens naar Gotland toe te gaan, omdat de sfeer mij aanspreekt. Die sfeer wordt goed omschreven. In De duiker was het winter en koud. In Stank is het hoogzomer en de warmste zomer ooit ( ook in Dwaalsporen van Henning Mankell was het zo warm- zelfde zomer?). Misschien door alle uitweidingen over waar ze zijn op het eiland gaat de vaart er een beetje uit, maar dat vond ik niet erg. Ik vond het een leuk boek om te lezen: 4 sterren.