Recensie Water voor de olifanten

Water voor de olifanten van Sara Gruen is een fascinerende roman over een onmogelijke liefde in de circuswereld.

De 93-jarige Jacob Jankowski wacht in het bejaardentehuis tot één van zijn kinderen of kleinkinderen hem komt ophalen om naar het circus te gaan. Hij zit al helemaal klaar om naar de voorstelling te gaan. Meer mensen worden opgehaald. Uiteindelijk is Jacob als enige over en dan blijkt, dat hun oudste zoon de visite vergeten is. Jacob blikt terug op zijn leven:

Wanneer zijn ouders in de jaren dertig bij een ongeluk om het leven komen, blijken zijn ouders alleen nog maar schulden te hebben gehad. Het huis is van de bank. Jacob’s vader was dierenarts en Jacob zou in de praktijk komen werken. Zijn studie veeartsenij kan hij niet afmaken en berooid springt hij op de trein. Deze trein blijkt van een rondreizend circus te zijn, The Benzini Brothers Most Spectacular Show on Earth. Hij kan er aan het werk en mest hokken uit. Zodra de circusdirecteur Uncle Al door heeft dat hij bijna dierenarts is, mag als zodanig aan de slag. Hij komt in het slaapvertrek terecht bij Kinko, een lilliputter, Walter voor vrienden, met zijn hond Queenie.

Dan leert Jacob Marlena kennen, de mooie ster van het paardennummer, maar ze is getrouwd met August, de dierentrainer, die soms wel erg wreed met dieren omgaat. Jacob wordt verliefd op Marlena. Jacob hoort, dat er wel eens mensen van de trein worden gegooid, als ze nog geld tegoed hebben als salaris bijvoorbeeld. Hij is ook iemand, die de laatste keer geen salaris heeft ontvangen. Camel, een oude man, die na het drinken van een bepaald soort drank verlamd is geraakt, staat ook op de nominatie om ´gekieperd´te worden. Walter en Jacob verbergen hem in hun slaapvertrek. Het zijn de jaren dertig ten tijde van de depressie in Amerika. Veel bedrijven gaan ten onder. Uncle Al koopt van een failliet circus Rosie op, een olifant, en van hun laatste geld een circuswagen voor Rosie. Rosie moet de nieuwe attractie worden om hen voor de ondergang te behoeden. Jacob neemt de verzorging op zich. Alleen Rosie kent niet één kunstje. August gebruikt geweld om Rosie uit haar wagen te krijgen. Dan ontdekt Jacob, waarom Rosie nooit naar August luistert. August nodigt Jacob vaak uit, hij eet ook aan hun tafel in de kooktent. August vertrouwt Marlena niet en verdenkt haar een verhouding met Jacob te hebben. Hij mishandelt haar en zij ontvlucht het circus om in een hotel te overnachten. Als Jacob haar achterna gaat, dan pas verklaren zij elkaar hun liefde.

Uncle Al wil, dat August en Marlena weer verenigd worden. Daar moet Jacob voor zorgen, want anders … kan er wel eens iemand ´gekieperd´ worden, zoals Camel. Als dan Jacob op een nacht het plan heeft opgevat om August te vermoorden, neemt hij het mes van Walter mee en gaat over de wagons naar het verblijf van August. Echter als het zover is, doet hij het toch niet en legt het mes als een soort waarschuwing op het kussen naast hem neer. Wanneer hij terugkomt, zijn Walter en Camel verdwenen. Hij realiseert zich, dat als hij in de trein, op zijn plek was geweest, hij ook verdwenen zou zijn.

Die nacht zijn er behalve Walter en Camel nog acht mannen van de trein gegooid. Vijf hadden het overleefd en wilden wraak. Uiteindelijk trouwen Jacob en Marlena toch. Als je wilt weten, hoe dat kan, ga dan snel deze roman lezen.

Water voor de olifanten heeft twee verhaallijnen: je leest hoe het Jacob tegenwoordig vergaat op 93 jarige leeftijd en tegelijkertijd lees je wat hij heeft meegemaakt toen hij 23 was bij het circus ten tijde van de economische crisis en drooglegging. Tussendoor staan foto ’s van de circuswereld uit vroegere tijden. Het verhaal leest als een trein en is meeslepend en ontroerend.

Sara Gruen is opgegroeid in Canada. Zij woont op het platteland in de buurt van Chicago.

Leesclubvragen en discussieonderwerpen: http://www.sirene.nl/leesclub/leesclubwijzer_Gruen.htm

Deze prachtige roman geeft dat gevoel van opwinding wat je ook als kind ervoer als je naar het circus ging. Ik heb het in één adem uitgelezen, echt een aanrader!