Een vlijmscherpe pen

Samuel is een product van deze tijd: gestresst, zich steeds druk makend in alles en iedereen, krijgt geen waardering op zijn job...
Als er een nieuwe collega aangeworven wordt, Christiaan, kan hij zich daar alleen maar in ergeren want deze man probeert toch wat positiviteit op de werkvloer te brengen.
Na de zoveelste terechtwijzing, zet Samuel (die reeds een drankprobleem heeft) het op een drinken en wordt wakker in een instelling waar hij met zijn neus op de feiten gedrukt wordt dat hij een probleem heeft. Niet alleen met de maatschappij maar ook met zichzelf.
Steven de Jong is voor mij een onbekende, maar hij heeft wel een vlijmscherpe pen. Bij de aanvang van het boek moest ik me even aanpassen aan deze schrijfstijl maar dit duurde niet lang na de eerste rake opmerking van het hoofdpersonage.
Ergens wordt de auteur vergeleken met de Vlaamse Herman Brusselmans en ik kan dit alleen beamen, al is Steven een beetje verfijnder en minder grof in de mond als Herman. Hoewel ik ze beiden wel kan smaken qua humor. Ook doet zijn schrijfstijl mij denken aan Tom Sharpe met zijn Wilt-serie.
Tijdens het lezen viel me de vergelijking met de film Falling Down met Michael Douglas ook op. Een persoon die maar slikt en slikt en nergens zijn frustraties kwijtraakt. Zelfs niet als hij geregeld brieven naar de redactie stuurt om zijn mening te spuien want ofwel worden ze niet gepubliceerd of is het antwoord niet hetgeen hij wil horen. En dan gebeurt het wel eens dat iemand "door de rooie" gaat.
Dit debuut leest als een trein, enerzijds door de spitsvondige manier van schrijven, anderzijds door de korte paragrafen en hoofdstukken. Je wordt als het ware meegetrokken in de angsten en psyche van Samuel, zelfs je hart gaat er sneller van slaan omdat de woorden zo energiek van de pagina's spatten.
Heel verrast was ik door dit debuut maar als Steven de Jong in deze stijl verder schrijft, gaan we nog veel van hem horen.