Gitzwart

Een fantastisch mooie, pikzwarte cover met een even prachtige donkere labrador op. Een boek met maar één zinnetje op de achterflap is de start van een gitzwart verhaal over een zevenentwintigjarige kerel.
De hersenspinselen – nee mijmeringen – van een verwarde of getormenteerde geest uitgespreidt op de bank van een psychiater is volgens mij een te lange titel voor dit boek en heeft de auteur dan maar gekozen voor De brulaap.
Deze titel refereert aan een totemnaam van een scoutsjongen. Tijdens het zeer aandachtig lezen bekruipt me het gevoel of er iets traumatisch gebeurd is met het hoofdpersonage, wat dit verhaal toch een zwarte keerzijde geeft.

Enerzijds onsamenhangend, anderzijds een mix van proza en literatuur, bijna lyrisch.
Geïntrigeerd, afgestoten en tegelijkertijd gefascineerd was ik door een verhaal dat zoals bij touwtrekken je langzaam binnenhaalt om je vervolgens te laten vallen.

Wij waren veertien… aan ons kon niet geraakt worden.