Vergeten en vergeven?

Aangezien ik nog niet de tijd heb gehad om het eerste boek van Max van Olden, Lieve edelachtbare, te lezen, was ik een beetje benieuwd naar dit boek.

Het verhaal gaat over Oscar en Alexander, beide advocaat op hetzelfde kantoor, maar door een drama veroordeeld tot elkaars vijanden. Alexander zwiert door het leven of dat hem niets of niemand hem kan raken; Oscar daarentegen is getekend vanaf de avond dat zijn leven veranderde en is nog steeds op zoek naar gerechtigdheid. Door de jaren heen is hij alles kwijtgeraakt wat hem lief was en zit hij eigenlijk nog maar een beetje zijn tijd uit te doen tot aan zijn pensioen. Tot die ene klant aan de deur klopt die hem misschien de middelen tot gerechtigdheid op een presenteerblaadje komt brengen…

De auteur brengt heel goed de emotionele aspecten naar voren die bij het persoonlijk drama van Oscar horen. Maar ook de nonchalance en de egotripperij van Alexander worden mooi in de verf gezet.
Hoe iemand zijn hersenen werken in het geval van gebrek aan gerechtigdheid en hoe lang iemand op een plan kan broeden om toch dat ene woordje te horen waardoor je zelf ooit rust gaat krijgen, kan je je alleen inbeelden wanneer je in dezelfde schoenen komt te staan. Hopelijk nooit. Maar misschien ben ik zelf wel als Oscar en zou ik ook niet meer slapen of volledig leven tot schuld is bewezen. Vergeten en vergeven is mooi, maar het is niet iedereen gegeven om dit zomaar te doen.

De juiste man heeft zeer goede plotwendingen en originele ideeën die dit boek tot een spannende roman maken. Aanradertje!