Bestaat onvoorwaardelijke liefde?

Kama's lot wijkt af van dat van de mensen uit zijn dorp en zijn familie. Het lukt hem niet het leven te leiden dat van hem verwacht wordt. Wanneer hij een wijze stoffenhandelaar ontmoet die hem vertelt over de mysterieuze 'Tempel van het Oosten', weet hij dat het tijd is om zijn dorp te verlaten. Hij verlangt naar deze geheimzinnige tempel waar zoekers en verdwaalden zichzelf zouden vinden en waar jongens ingewijd worden tot man. Kama hoopt zo zijn lot te aanvaarden en het respect voor zichzelf te hervinden.
Maar dan ontmoet hij het meisje aan de oever van de rivier. Zij beweert dat ze zijn zielsverwante is. Zal zijn reis eindigen nog voordat die goed en wel begonnen is? Welke zin heeft het verder te zoeken naar zijn ware essentie wanneer hij door het meisje volledig omarmd wordt zoals hij is? Moet hij niet eerst de lange eenzame tocht maken op zoek naar zijn ware essentie, zelfs al loopt hij dan de kans om zijn zielsverwante voor altijd te verliezen?

Het meisje dat aan de oever verscheen is als een verhaal uit duizend-en-één-nacht. Vol filosofie, levenswijsheid en boodschappen.
Dit boek is voor mij een eerste kennismaking met deze auteur. Geen alledaagse schrijfstijl maar eentje dat verweven is met het hindoeïsme.
Apart maar mooi... en weliswaar kleurrijke literatuur. Het meisje dat aan de oever verscheen is als het ware een sprookje over liefde over alle grenzen (en zielen) heen.

Tijdens het lezen van dit boek moest ik aan de mythe van Aristophanes denken.

Aristophanes vertelt dat mensen oorspronkelijk ronde wezens waren met drie geslachten: soms waren het dubbel mannen, soms dubbele vrouwen, en soms man en vrouw. Ze hadden vier handen en voeten en één hoofd met twee gezichten, en ze waren zo sterk en de gedachten in hun hart waren zo sterk dat ze zich opmaakten om het rijk van de goden te bestormen en de strijd met hen aan te binden. Om dat te verhinderen sneed Zeus hen in tweeën. Het gevolg daarvan is dat alle mensen een sterke drang hebben om hun verdwenen helft te vinden, ermee te versmelten en zo hun eenzame onvolledigheid goed te maken.
Het verlangen naar en het zoeken van de ander die ons weer compleet maakt, ons in onze eigenlijke staat terugbrengt en gelukkig en gezegd maakt, is wat liefde wordt genoemd.

En het antwoord op de vraag of het mogelijk is onvoorwaardelijk in de eeuwige liefde te geloven wanneer je hart eens gebroken werd? Een volmondig ja!