Een verhaal dat inslaat als een bom

Dit boek, geïnspireerd op waargebeurde feiten, op de vele verhalen van Joden die tijdens de Tweede Wereldoorlog in België gevangen genomen en gedeporteerd werden, is ingeslagen als een bom bij mij. Als ik, als volwassene, er reeds van onder de indruk ben, vraag ik me af wat het met kinderen vanaf 12 jaar doet. Want Jongen zonder naam is geschreven voor kinderen.

Bettie Elias neemt ons samen met Samuel en zijn familie mee op de verschrikkelijke tocht naar de Dossinkazerne te Mechelen. De ontberingen, de vernederingen en mishandelingen worden niet omfloerst beschreven om ze mooier te maken dan de waarheid was. De lezertjes worden met de neus op de waarheid gedrukt zodat dit boek en het verhaal van Samuel in hun geheugen gegrift staat.

Geen lijvig boek, maar een duidelijk en vlot geschreven verhaal dat niemand onberoerd zal laten. Een verhaal dat nog eventjes nazinderd als je nagaat wat onze voorouders allemaal hebben moeten doorstaan tijdens de oorlogsjaren.

In het nawoord geeft de auteur nog een kleine uiteenzetting hoe ze tot het schrijven van Jongen zonder naam is gekomen, samen met nog enkele nuttige links, die ik met plezier een keertje ga bekijken om meer informatie te vinden.