Claudia Biegel geeft een gezicht aan de vluchtelingen

In een periode waar iedereen dagelijks geconfronteerd wordt met de vluchtelingenstroom, komt dit boekje juist op tijd uit.
Hierdoor geeft Claudia Biegel een aantal vluchtelingen buiten een naam ook een gezicht en een verhaal.

Wat drijft iemand om alles en iedereen achter te laten en te vluchten? Het is niets dat je van de ene op de andere minuut beslist en waar al jaren leed over is gegaan. Daarom dat het wel degelijk nuttig is dat iemand, al is het maar weinig, er een woord aan spendeert.
Dit heeft de auteur geprobeerd en is er ook in geslaagd om verder te kijken dan het woord vluchteling inhoudt.

Met Verbrande levens heeft ze mij aan het denken gezet hoe makkelijk het voor Europeanen is om alle dagen naar je werk, naar school of naar vrienden, te gaan. De ene zorgeloos, de andere met zorgen over schulden of ziektes, maar geen van ons kan zich effectief inleven in hetgeen de mensen, die in 2005 de brand in het cellencomplex niet overleefden, hebben doorstaan. Ook niet van alle andere vluchtelingen die iedere dag zeeën trotseren om toch ook maar dat ene glimpje geluk te ervaren dat ze in hun thuisland niet konden vinden.