onheilspellend.....

Angelique uit Amsterdam heeft een zoon Miquel.
De vraag is of haar leven begonnen of geëindigd is door de komst van Miquel.
Miquel heeft na een moeizame jeugd voor zichzelf gekozen en is vertrokken naar het Duitse stadje Nieheim . Daar plukt hij kersen en knapt klusjes op met Jorge, naar mijn inzien een licht verstandelijk beperkte jongeman.
Alles gaat zijn gangetje, tot er in zijn postvak in de stad een brief ligt van zijn moeder, deze word niet op zijn huisadres bezorgd want Mique wil niet dat zijn moeder weet waar hij woont.
Zijn moeder geeft aan stervende te zijn.
Miquels moeder Angelique krijgt van haar therapeut, de "opdracht"om een brief te schrijven aan haar zoon, maar besluit op een zeker ogenblik om zoek te gaan naar haar zoon in Nieheim, terwijl op dat moment Miquel naar Amsterdam afreist samen met Jorge om te kijken of zijn moeder echt stervende is.

Vooral de voorkant en de begeleidende tekst van de leesclub groep deden mij mezelf laten inschrijven voor dit boek.
De ekster zorgde bij mij voor een onheilspellend gevoel, waardoor ik het verhaal misschien iets spannender gedacht had.
Echter werd ik niet teleurgesteld.
Het verhaal sprak me vanaf het begin aan, mede misschien ook doordat wij een soort gelijke situatie in de familie hebben meegemaakt, weliswaar op een ander vlak.
Hierdoor raakte het verhaal mij heel erg.
Het lastige in het verhaal is dat je van twee personen hun kant van het verhaal hoort, dus wie heeft nu wie teleurgesteld. Heeft Angelique haar taak als moeder "verzaakt" of heeft Miquel haar nooit de kans gegeven om een goede moeder te zijn of dit niet willen zien.

Uiteindelijk gaan beiden toch naar elkaar op zoek, is dat daadwerkelijk om te kijken of je moeder stervende is of zit daar een heel andere reden achter. Jammer dat we niet weten wat er gebeurt als Angelique overlijd, is Miquel er dan wel?