Alera

Het lezen van dit boek had z’n ups en downs. Het verhaal op zich is best boeiend. Een prinses die moet trouwen met een man die ze niet kan uitstaan, tenzij ze er in slaagt een geschikte andere kandidaat te vinden. Tegelijkertijd raakt ze ook betrokken bij een mysterie dat zestien jaar geleden begon: 48 zuigelingen werden gestolen en maar 47 lichaampjes werden terug gevonden… Nu is eindelijk het laatste kind terecht. Opgegroeid bij de vijand en volgens onze prinses eigenlijk best wel aangenaam om naar te kijken. Alleen geen geschikte kandidaat voor de troon…

Klinkt best wel goed of niet? In werkelijkheid was het veel minder spectaculair. Het duurde gewoon te lang voordat er iets gebeurde. Ondertussen werd je bezig gehouden met allerlei overbodige details over het paleisleven of hoe mensen eruit zien. Vooral in het midden had ik moeite om me erdoor heen te slepen. Toen zakte het verhaal helemaal in. Geheel onverwacht werd ik echter opnieuw in het verhaal geslingerd. Er waren bepaalde onverwachte gebeurtenissen, die me nu nog steeds schokken (en heel nieuwsgierig maken naar het volgende boek!).

Een ander struikelblok was onze hoofdpersoon, Alera, die zogenaamd rebels en volwassen zou moeten zijn. Nou dat was toch echt ver te zoeken! Ik ben volgens mij zelden zo’n naïef, verwend, onnadenkend en volgzaam personage tegen gekomen. Vooral haar ondoordachte acties ergerden me enorm. Want hoe kan iemand het niet geloven dat als je iemand verklikt, vertelt dat hij zijn belangrijkste plicht als bewaker heeft verzaakt, hij niet ontslagen wordt? Hoe? Dit en andere gebeurtenissen zorgden voor een heleboel gezucht en gesteun van mijn kant. Plus de neiging om het boek niet meer verder te lezen. Gelukkig slaagde Alera tegen het einde erin om een beetje op te groeien en me versteld te laten staan. Wow! Dat had ik totaal niet achter haar gezocht.

Gelukkig draaide niet het hele boek om Alera. Er waren ook nog andere personages en die hielpen me om de moed niet op te geven. Vooral Narian en het mysterie waar hij voor stond dwongen me om door te lezen. Waarom was hij juist nu terug gekeerd? Wat had hij de afgelopen jaren gedaan? Oh, ik had zoveel vragen en brandde van verlangen om de antwoorden te krijgen. Die natuurlijk weer pas in het volgende boek worden gegeven…

CONCLUSIE

Ook al was dit een langdradig verhaal, waar in het begin moeilijk doorheen te komen was, het einde maakte dit een beetje goed. Onze hoofdpersoon, Alera, hielp ook niet echt mee met haar gedrag om voor mij dit boek leuker te maken. Gelukkig had ik Narian en zijn mysterie om me mee te vermaken. Wat natuurlijk nog steeds niet is opgelost en wat me, samen met het ongelooflijke einde, zeer nieuwsgierig maken naar het volgende boek.

Deze recensie verscheen als eerste op CarpeLibra.nl