Opnieuw genieten

Om eerlijk te zijn stond ik aanvankelijk niet echt te popelen om aan Dreiging en Duisternis te beginnen. Het einde van Schim en Schaduw had me het gevoel gegeven dat het verhaal af was en het maakte me niet nieuwsgierig naar meer. Ze waren ontkomen en konden een nieuw leven opstarten. Een mooi einde. Het voelde zelfs zo definitief aan dat ik twijfelde of ik ooit een vervolg zou lezen…

Tot het moment dat ik hoorde van de #Grishareadalong! Uitgeverij Blossom Books besloot om de maand oktober de gehele Grisha serie in het zonnetje te zetten door met z’n allen de boeken te (her)lezen. Dat vond ik zo’n leuk idee dat ik besloot om mee te doen. Het eerste deel was me immers uitstekend bevallen en door alle leuke gesprekken en berichten over de Grishareadalong had ik toch een beetje zin gekregen om verder te gaan met het verhaal. Het herlezen van Schim en Schaduw hielp ook enorm om mijn interesse in het vervolg te vergroten.

Toen echter puntje bij paaltje kwam en het tijd was om Dreiging en Duisternis te gaan lezen was ik nog steeds niet helemaal om. Nog steeds niet helemaal ervan overtuigd dat dit een super boek zou worden. Dat ik dit boek even leuk zou vinden als het eerste deel. Mijn vermoedens leken bevestigd te worden door de eerste paar bladzijdes. Het verhaal kreeg mij maar niet in zijn greep en ik las een beetje met tegenzin verder. Zou het hele boek zo gaan?

Gelukkig kwam vrij snel een zeker duister personage weer te voorschijn, natuurlijk totaal onverwachts, en zorgde zijn verschijning eindelijk voor de klik. Het verhaal werd vanaf dat moment beter en beter totdat ik me weer net zo betrokken voelde als bij het lezen van het eerste deel. De sfeer, de gebeurtenissen en vooral de ijzingwekkende spanning waren weer terug en opnieuw voelde het voor mij alsof ik in een achtbaan zat. Ik was totaal om :)
Mijn ommekeer is voor een groot gedeelte te danken aan een nieuw personage dat Leigh Bardugo in dit deel introduceert. Voor mij is hij een van de leukste, zo niet de leukste, en geweldigste personages die ik ooit ben tegen gekomen in deze wereld en hij luistert naar de naam Nikolai. I HEART Nikolai! Wat deze jongeman al allemaal voor elkaar heeft gekregen. Wat hij al heeft bereikt en op welke manier, daar heb ik niets dan bewondering voor. Daarnaast is hij ook nog eens hilarisch en superleuk en.. You get my point, right?

Ik was helaas wel wat minder blij met de ontwikkeling die Alina in dit boek liet zien. Ze was van ware heldin in een bang en angstig meisje verandert. Een meisje dat haar mond niet durfde open te trekken om haar haar problemen te uiten en als gevolg daarvan alleen maar kriegeliger werd. Ook haar plotselinge drang naar macht en hoe ze dit uitte stootte me tegen de borst. Ik begrijp dat ze veel op haar bordje heeft, maar toch… Dit soort personages, hoe levensecht en reëel ze ook zijn geschreven, zijn niet het soort personage waar ik graag over lees. Wat dat betreft verblijf ik liever in een sprookjesachtige wereld met bijna perfecte personages. Alina is gelukkig niet het hele verhaal zo en hervind na een tijdje haar kick-ass houding en humoristische opvattingen en kan ik weer volop van haar genieten.

Dan hebben we nog Mal. In het eerste boek was ik al niet echt van hem gecharmeerd, maar in Dreiging en Duisternis daalde hij voor mij helemaal af naar de rang van 1e klas egoïstische ezel. De manier waarop hij Alina behandelde… Het hielp ook niet dat ik de aantrekkingskracht tussen Alina en Mal totaal niet voelde. Geen chemistry of vonken. Ze voelden meer aan als goede vrienden dan als geliefden. Wat dat betreft was er veel meer aantrekkingskracht te vinden tussen Nikolai of zelfs de Duisterling. Ik hou echter nog hoop dat Mal en zijn liefde in het laatste deel ten goede veranderen :)
Het einde, dat moet ik Leigh Bardugo wederom nageven, was opnieuw subliem. Net zoals het vorige deel raakt alles in een stroomversnelling, kwam ik aan in het meest meeslepende gedeelte van mijn achtbaanrit en moest ik vrezen voor het leven van mijn geliefde personages. Het einde liet me op het puntje van mijn stoel zitten en naar adem snakken. Het zorgde dat mijn hart in mijn keel klopte en ik af en toe vergat adem te halen. Wat voor ergs zou er nu gebeuren?

CONCLUSIE

Met behulp van boeiende personages, helaas een 1e klas ezel en de übergeweldige Nikolai heeft Leigh Bardugo met Dreiging en Duisternis opnieuw een spannend, meeslepend en op sommige momenten bloedstollend verhaal neergezet. Een verhaal dat zich opnieuw afspeelt in de wondere wereld van de Grisha en die je op deze manier steeds beter leert kennen. Ik heb van elk woord genoten en popel om aan het laatste deel te beginnen. Al hoop ik dat op romantisch gebied er wel wat verbeteringen zullen plaats vinden en Alina geen terugval krijgt.