Lezersrecensie
De Ijzerkoning
Julie Kagawa is er met De Ijzerkoning in geslaagd om in een pakkende schrijfstijl een prachtig boek te schrijven. Een boek dat me wegnam naar een andere werkelijkheid, waar elven en alle andere wezens waar mensen over dromen echt bestaan. Tenminste zolang je in ze blijft geloven. Vol kobolden, wyverns en draken. Met knappe prinsen, pratende katten en magie natuurlijk. Heerlijk om deze wereld te ontdekken!
Het verhaal mocht er ook wel zijn. Een ontvoerd broertje terughalen uit de klauwen van gevaarlijke monsters… Je kan je wel voorstellen dat ik af en toe op het puntje van mijn stoel zat! Wat was het spannend! Zou iedereen het wel overleven? Ook de manier waarop Julie Kagawa de personages had geschetst was zeer goed. De fae vooral waren erg mysterieus. Je kon bijna nooit met zekerheid zeggen dat er niets achter zat. Dat er niet eerst een tegenprestatie geleverd moet worden… Wow! Ik zou niet lang in Nimmernimmer overleven, ik flap er altijd van alles uit.
Waarom dan niet die vijf sterren als ik zo lovend ben over het verhaal? Dat heeft helaas te maken met onze hoofdpersoon. Meg. Ze kwam namelijk de meeste tijd over als een dom gansje. Een tegenstrijdig dom gansje dat natuurlijk de meest idiote dingen in het hoofd haalt. Waardoor andere mensen meestal pijn moeten lijden…. Niet iets waar ik echt goed tegen kan en aangezien het verhaal door Meghan’s ogen verteld wordt, moest ik me af en toe bedwingen om haar door elkaar te schudden als ze weer eens op het punt stond iets ongelooflijks uit te halen…
CONCLUSIE
De Ijzerkoning was een leuk boek om te lezen, met een prachtige wereld en een goed verhaal. Enige en ook grootste domper was onze hoofdpersoon. Die gedroeg zich het grootste gedeelte van de tijd als jonkvrouwe kip zonder kop die gered moest worden door haar prins op het witte paard. Zeer frustrerend af en toe, maar laat je door haar niet ervan weerhouden om aan dit boek te beginnen. Vooral de wereld (en de hotties) zijn meer dan de moeite waard!
Deze recensie verscheen als eerste op CarpeLibra.nl
Het verhaal mocht er ook wel zijn. Een ontvoerd broertje terughalen uit de klauwen van gevaarlijke monsters… Je kan je wel voorstellen dat ik af en toe op het puntje van mijn stoel zat! Wat was het spannend! Zou iedereen het wel overleven? Ook de manier waarop Julie Kagawa de personages had geschetst was zeer goed. De fae vooral waren erg mysterieus. Je kon bijna nooit met zekerheid zeggen dat er niets achter zat. Dat er niet eerst een tegenprestatie geleverd moet worden… Wow! Ik zou niet lang in Nimmernimmer overleven, ik flap er altijd van alles uit.
Waarom dan niet die vijf sterren als ik zo lovend ben over het verhaal? Dat heeft helaas te maken met onze hoofdpersoon. Meg. Ze kwam namelijk de meeste tijd over als een dom gansje. Een tegenstrijdig dom gansje dat natuurlijk de meest idiote dingen in het hoofd haalt. Waardoor andere mensen meestal pijn moeten lijden…. Niet iets waar ik echt goed tegen kan en aangezien het verhaal door Meghan’s ogen verteld wordt, moest ik me af en toe bedwingen om haar door elkaar te schudden als ze weer eens op het punt stond iets ongelooflijks uit te halen…
CONCLUSIE
De Ijzerkoning was een leuk boek om te lezen, met een prachtige wereld en een goed verhaal. Enige en ook grootste domper was onze hoofdpersoon. Die gedroeg zich het grootste gedeelte van de tijd als jonkvrouwe kip zonder kop die gered moest worden door haar prins op het witte paard. Zeer frustrerend af en toe, maar laat je door haar niet ervan weerhouden om aan dit boek te beginnen. Vooral de wereld (en de hotties) zijn meer dan de moeite waard!
Deze recensie verscheen als eerste op CarpeLibra.nl
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Iris
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
