Poppy, wat doe je nou!

Sophie Kinsella staat bekend om haar chicklits en Mag ik je nummer even is er een van hetzelfde kaliber als haar andere werk. Het leest heerlijk weg en is prima leesvoer.
Tijdens een receptie raakt Poppy Wyatt haar verlovingsring kwijt, een antiek familiestuk van haar verloofde Magnus. Ze raakt volledig in paniek en terwijl ze buiten voor het hotel probeert haar vriendinnen te bellen, wordt ook nog eens haar telefoon gestolen. Als ze dan een telefoon vindt in de prullenbak van de lobby van het hotel, ziet ze een oplossing. Eerlijk gevonden, toch? Maar de eigenaar, de zakenman Sam Roxton, meldt zich al snel. Ze sluiten een deal: Poppy mag de telefoon tijdelijk gebruiken, mits ze alle berichten doorstuurt. Maar, bemoeial als ze is, Poppy wil ook nog eens reageren op de berichten die ze binnen krijgt. Hun levens worden verstrengeld en hoe meer Poppy probeert te helpen, hoe erger dat het wordt.
"Poppy wat doe je nou!" is een steeds weer opkomende gedachte tijdens het lezen van Mag ik je nummer even?. Poppy werkt zich snel in de nesten door de gedeelde telefoon en maakt veel ondoordachte keuzes. Ze is impulsief maar wel erg like-able, ondanks dat ze zich zelf in de nesten werkt, wekt haar karakter wel veel sympathie op. Zeker wanneer de gebeurtenissen zich ontvouwen en Poppy eindelijk leert voor zichzelf op te komen.
Deze chicklit is een beetje voorspelbaar, maar leest wel lekker weg. Kinsella's taalgebruik is simpel en zonder al te lange zinnen met moeilijke woorden. Het eindigt ook als een echte Kinsella (spoiler alert: vaak eindigen haar boeken goed) en hierdoor is het niet een te zwaar boek om te lezen en vooral lekker leesvoer voor op de bank of in de zon.
Al met al een vermakelijk boek.