Meer dan een cliché

Katie McGarry schrijft de boeken die ze, naar eigen zeggen, nodig had toen zij jonger was. Op het randje is een rauwe Young Adult-roman: eentje die het niet schuwt om ook de serieuze onderwerpen te behandelen. Ze schrijft over echte problemen en echte emoties, want zoals ze zelf zegt: ‘Het leven is zo vreemd verwoestend en ontzettend fantastisch omdat we zoveel verschillende emoties tegelijk kunnen ervaren.’  

Voor Ryan Stone is honkbal zijn leven, totdat hij Beth Risk ontmoet. Dit mysterieuze skatermeisje laat zijn hart sneller kloppen, maar ze lijkt iets te verbergen. Beth is uit huis geplaatst en ze voelt zich totaal niet op haar gemak in het kleine dorpje waar ze naartoe verhuist, tot ze Ryan ontmoet. Ryan en Beth vallen voor elkaar en Op het randje lijkt de gebaande paden in te slaan: de populaire sporter valt voor het nieuwe meisje.  

Op het randje is het tweede deel uit de ‘Over de grens’-serie van McGarry. In het eerste deel van de serie ging ze serieuze problemen niet uit de weg en dat is ook het geval in dit deel. Ondanks dat het een serie is, zijn de delen wel op zichzelf te lezen, omdat ze over andere personages gaan.  

De setting van het verhaal is cliché, maar McGarry weet diepgang te creëren. Beide tieners hebben problemen in hun familie: bij Ryan thuis is er ruzie sinds zijn broer Mark uit de kast is gekomen. Dit zorgt voor de nodige spanningen in huis. Beth heeft een moeilijke jeugd achter de rug: ze was nog jong toen haar vader vertrok en haar moeder heeft een gewelddadige vriend. Als ze wordt opgepakt voor iets wat ze niet heeft gedaan, wordt ze uit huis geplaatst en moet ze bij haar oom gaan wonen.  

De personages zijn levendig beschreven. Beth en haar problemen komen realistisch over en Ryan is een echte charmeur voor wie ieder meisje wel een zwak heeft. Hun band en gesprekken lijken natuurlijk. Helaas zijn de andere karakters nogal stereotype; bijvoorbeeld de altijd-motiverende vader die graag wil dat zijn zoon profsporter wordt en de ex-vriendin/wannabe prom queen die er altijd geweldig uitziet, maar ondertussen een echte bitch is. Omdat je vooral Ryan en Beth leert kennen, hebben alleen zij de mogelijkheid om meer dan een stereotype te worden.   

De beschrijvingen zijn treffend en soms bijna poëtisch, zoals wanneer Ryan vertelt wat honkbal voor hem betekent. Het verhaal leest vooral erg lekker weg door de vele dialogen. Het vertelperspectief wisselt tussen Ryan en Beth, waardoor je met beiden meeleeft. De spanning tussen de tieners wordt geleidelijk opgebouwd. Want wat is nou het vreselijke geheim waar Beth niet over wil praten? En zullen ze elkaar genoeg vertrouwen om voor elkaar te vallen? Deze vragen prikkelen de nieuwsgierigheid, waardoor de lezer wordt meegezogen in het verhaal.  

Ondanks de clichés weet McGarry toch te boeien in Op het randje. Het liefdesverhaal is ontroerend en sleept je helemaal mee. Daarnaast zorgen de problemen van de tieners voor wat extra diepgang.