Minder goed dan de rest

John Green is een van de bekendste auteurs van contemporary YA, dus toen zijn nieuwste boek Turtles All The Way Down in oktober uit kwam, heb ik die meteen gepre-ordered. Maar als de verwachtingen zó hoog zijn, gaat het boek dan niet tegenvallen?

John Green staat er om bekend dat hij geen zware thema's schuwt in zijn boeken. Zo ook in Turtles All The Way Down: Aza heeft last van dwanggedachten. Ze weet niet of ze zichzelf is of fictie, waarbij het verhaal bepaald wordt door miljarden bacteriën in haar lichaam. De opening van het boek is tekenend:
"At the time I first realized I might be fictional, my weekdays were spent at a publicly funded institution on the north side of Indianapolis called White River High School, where I was required to eat lunch at a particular time - Between 12:37 P.M. and 1:14 P.M. - by forces much larger than myself that I couldn't even begin to identify them."

Ondanks haar therapie neemt Aza haar medicijnen vaak niet in, waardoor ze niet altijd in staat is om zich te gedragen naar de 'normale' standaarden. Gelukkig heeft ze haar beste vriendin Daisy, met wie ze op zoek gaat naar een voortvluchtige miljardair in de hoop iets van de beloning op te strijken.

Zoals altijd heeft John Green zelfbewuste, intelligente en excentrieke karakters. Aza Holmes is zo'n karakter en voldoet hiermee meteen aan het motto van het boek: "Man can do what he wills, but he cannot will what he wills. - Arthur Schopenhauer"

Aza lijdt aan een obsessief-compulsieve stoornis (OCD), waardoor haar leven beheerst wordt door haar dwanggedachten. Dit is geen onbekend onderwerp voor Green, die hier zelf ook aan lijdt. Hierdoor was het voor Green een moeilijk boek om te schrijven, omdat hij probeerde zijn ervaring zo precies mogelijk op papier te zetten. Maar in tegenstelling tot zijn eerdere karakters is Aza geen sympathiek karakter. Ze is altijd erg bezig met haar eigen wereld en weinig met de mensen om haar heen.

Maar dan begint het. Een terugkerend thema in zijn boeken is de queste - de personages zijn altijd op zoek naar iets. In dit geval is het de voortvluchtige miljardair. Om hem te vinden komen Aza en Daisy in contact met de zoon van de miljardair, Davis. Zoals verwacht valt Aza voor de jongen, maar haar OCD maakt het moeilijk om intieme relaties aan te gaan. Bijvoorbeeld tijdens hun eerste zoen maakt ze zich overmatig druk over het aantal bacteriën dat ze uitwisselen, waardoor ze weer dichtklapt. Deze romance is een van de sterkere kanten van de roman, en zelfs Aza lijkt hierdoor een sympathieker karakter te krijgen.

De grote reden om Turtles All The Way Down toch op te pakken? Green's schrijfstijl. Naast literaire verwijzingen naar grote namen als J.D. Salinger en Charlotte Brönte weet John Green ook altijd pakkende one-liners neer te zetten.
"Your now is not your forever."


"You are as real as anyone, and your doubts make you more real, not less."


"It’s a weird phrase in English, in love, like it’s a sea you drown in or a town you live in. You don’t get to be in anything else—in friendship or in anger or in hope. All you can be in is love."


Het liefste zou ik het hele boek voor jullie in deze blog zetten, maar dat ga ik niet doen. Met een matig plot weet Green toch zijn eer hoog te houden door middel van zijn stilistische genialiteit.
Met Turtles All The Way Down levert Green weer een mooi boek af, maar niet een met veel verrassingen. Hij volgt weer dezelfde succesformules uit zijn eerdere boeken. Helaas zit er nogal een dip in het midden van het boek en wist het me niet helemaal te grijpen. Met vlagen is Green geniaal en grappig zoals alleen hij dat kan zijn, inclusief de pakkende one-liners, maar echt overtuigen wist hij dit maal niet.