Sterke psychologische thriller met maatschappelijk thema

‘Maar toch. Dit is mijn verhaal. Mijn waarheid, en van niemand anders. Noem het een uitleg, om een idee te geven waarom ik ga doen wat ik ga doen: een onuitwisbare indruk achterlaten. Omdat ik het wil.’ Zo opent de psychologische thriller ‘Dit is hoe het ging’ van Astrid Boonstoppel. Maar wat het hoofdpersonage, Cato Schmidt, precies gaat doen, daar heeft de lezer het hele boek het raden naar.
Cato Schmidt is een stil tienermeisje dat hoopt dat ze na haar verhuizing een nieuwe start kan maken, een nieuw leven kan beginnen en haar pijnlijke verleden achter zich kan laten. Op haar nieuwe school wordt ze al snel bevriend met het populairste meisje. Cato is in de wolken. Maar al snel begint haar nieuwe leven barsten te vertonen, en dreigt het verleden zich te herhalen. Cato begint meer en meer te twijfelen aan zichzelf. Adrian, haar online vriend, is de enige bij wie ze terecht kan.

Dankzij de opbouw van het boek weet Boonstoppel een bijzondere spanning te scheppen, die ze ook het hele verhaal lang weet vast te houden. Cato vertelt wat haar heeft doen besluiten om te doen wat ze gaat doen, zonder ook maar één keer te verklappen wat ze dan precies gaat doen. Ze wil dat we haar begrijpen, en dus moeten we haar levensverhaal doorlopen voor we uiteindelijk te weten komen wat dat drastische besluit precies inhoudt.

Na Cato’s nieuwsgierigheid wekkende aankondiging krijgt het verhaal aanvankelijk de vorm van een meisjesroman. Cato komt op haar nieuwe school, maakt vrienden en heeft contact met haar internetliefde Adrian. Ze gaat shoppen, werkt in een eethuis, etc. Adrian lijkt de enige figuur waar dreiging vanuit lijkt te gaan. Langzamerhand wordt echter duidelijk dat Cato’s mooie leven te mooi is om waar te zijn.
Ook al lijkt het verhaal tot dan toe voorspelbaar, toch slaagt Boonstoppel erin om de aandacht van de lezer vast te houden. Er is aan het begin immers een grote climax beloofd, en tijdens het lezen word je daar langzaam naartoe gebracht. In de tweede helft van het boek treedt en versnelling op en wordt het verhaal sporadisch onderbroken door getuigenverklaringen van mensen uit Cato’s intieme kring. Daardoor wordt al snel duidelijk dat er echt is verschrikkelijks gebeurd is, waardoor de spanning toeneemt.

De typering van Cato als doorsnee puber met problemen die eenieder tegen kan komen, is sterk en zorgt op allerlei manieren voor identificatie vanuit de lezer. Er worden verschillende realistische maatschappelijke thema’s aangesneden, zoals pesten, homoseksualiteit en internetrelaties. Door dit hoge realiteitsgehalte wordt de aandacht van de lezer vastgehouden.

Tot het eind blijft het boek intrigerend. Het bezorgt de lezer kippenvel. Wanneer de climax daar is, stel je je al snel de vraag: waar is het precies misgegaan? Had de omgeving van Cato, of bij uitbreiding de maatschappij, ergens op tijd kunnen ingrijpen?