Gemiste kans

Ik was blij verrast dat ik een ebook had gewonnen uit de Ictiluni-reeks van Björn Peeters. Als liefhebber van spanning en fantasy werd ik aangetrokken tot de informatie op Hebban over dit boek.

Het verhaal begint als een sprookje, een verhaal over de tocht van twee meisjes die na jarenlang vredig bij hun adoptiemoeder te hebben gewoond, ineens moeten vluchten voor soldaten van De Bloederige Koning. Onderweg ontdekken de meisjes dat ze over speciale gaven beschikken die hen anders maakt dan de meeste mensen die zij tegenkomen, maar dat ze niet zo goed weten hoe ze die krachten moeten gebruiken. Tijdens hun tocht naar veilig gebied leren ze meer over hun speciale gaven en leren ze daar steeds beter mee om te gaan. Er moet regelmatig gevochten worden tegen handlangers van De Bloederige Koning en dan blijkt dat zij de twee meisjes uit een legende zijn die hun adoptiemoeder hen regelmatig vertelde.

Op zich een plot dat een goed boek zou kunnen opleveren, ware het niet dat het boek aandoet als een eerste versie van het verhaal. Zo blijft een duidelijke vertelstem van Peeters aanwezig. Hij schrijft niet beeldend en zijn zinnen nemen een lezer niet bepaald mee in het verhaal, er zit geen ritme in. Erg storend is dat het ebook vol met spelfouten staat, waardoor ik me dan afvraag of er wel een redacteur naar het verhaal heeft gekeken.
Het verhaal en de personages blijven vlak en het plot komt absoluut niet uit de verf. Veel meer dan een herhaling van gevechten is het eigenlijk niet. Een gemiste kans, want met wat aandacht zou dit verhaal een stuk beter kunnen worden en niet een drama waar de lezer zich doorheen moet worstelen. Ik was dan ook oprecht verbaasd aan het eind van het boek de lijst met vele titels te zien die Peeters op zijn naam heeft staan. Helaas heeft Peeters mij niet als lezer voor zich gewonnen. Ik haak af na mijn kennismaking met ‘Een verhaal van twee prinsessen’.