Een waardige opvolger voor 'De jongen in de gestreepte pyjama'

Alfies vijfde verjaardag had een leuke herinnering moeten zijn, maar het werd een keerpunt in zijn leven. Het moment waar de oorlog begon en zijn vader als soldaat vertrok. Vier jaar later is Alfie negen, en heeft hij als schoenpoetser een manier gevonden om ook wat geld te verdienen. Door een toevallige situatie komt hij te weten dat zijn vader niet dood is, zoals hij al die tijd al had gedacht. De jongen heeft vanaf dan maar één doel: zijn vader terugvinden.

De titel zegt feitelijk alles over het hoofdthema van dit boek.
Wat direct opvalt in het boek zijn de Engelse titels per hoofdstuk.

Het verhaal springt altijd van de herinneringen die de jongen heeft van zijn vader en de buurt: Damley Road waar hij in woont naar het heden, waar hij 9 jaar is en probeert zijn vader terug te vinden. .

Ik ben in het boek begonnen en had moeite om het neer te leggen. Het leest vlot, ook al had ik soms wel wat last met de schrijfstijl. Het verhaal van de jongen die geconfronteerd wordt met de armoede, de wanhoop van zijn moeder om de touwtjes aan elkaar te knopen, de harde realiteit die oorlog met zich meebrengt (de weggevoerde buren Janáček) en de gedachte aan zijn vader, sleepte me mee. Ook de gedachtegang van de jongen is vertederend en soms ook confronterend.
Het feit dat het verhaal over het thuisfront gaat en de gevolgen dat een oorlog heeft voor de ‘achterblijvers’ vond ik heel sterk. ‘Hij sloeg bladzijde vier op voor de cijfers. Het aantal gesneuvelden aan onze kant. (…) Maar er was maar één nummer waar Alfie in geïnteresseerd was: nummer 14278. Het nummer van zijn vader (…) Hij slaakte een zucht van opluchting en legde de krant weg, ...’

Wat ik wel raar vond er werd nauwelijks over moeder en vader gesproken, maar over Maggie en Georgie. Wat het voor mij wat afstandelijk maakte in het begin, maar na een tijd had ik er geen last van.

In ieder geval een aanrader voor iedereen.