Recensie Zalig zijn de kaasmakers

Fee en Corrie werken al jaren samen met als resultaat: kazen. Niet zo maar kazen, maar kazen met wereldse roem. Naast dat hebben ze nog een specialiteit, het opvangen van mensen die in de knoop liggen met zichzelf en hun omgeving. Het is dan niet te verwonderen dat de New Yorkse Kit na het horen dat hij ontslagen is en ook nog eens zijn woonst verliest, op ‘bezinning’ gaat bij de Ierse kaasmakers.
En dan heb je Abbey, die na de ontdekking dat haar man ontrouw is, vlucht naar haar moeder. Het is uiteindelijk de enige persoon, die ze nog heeft. Maar echt welkom is ze niet en ook daar komt ze tot een nare ontdekking. Reddeloos vlucht ze naar haar grootvader Correy, die ze niet meer gezien heeft sinds ze vijf was.
Fee en Corrie hopen dat de terugkomst van de kleindochter en Kit de toekomst van de kaasboerderij verzekert, want uiteindelijk worden ze er ook niet jonger op. Maar noch slagen Kit of Abbey er in om een goede kaas te maken. Beiden hebben ze eerst nog een lange weg af te leggen wat hun gevoelens betreft.

Het is een ontspannend, soms voorspelbaar boek, niet dat het gaat blijven hangen, maar het is wel origineel gebracht door de kazen mee te integreren in het verhaal.