Het boek Fiona is in de ik-vorm geschreven. Harry Bingham neemt ons, met zijn prettige schrijfstijl, mee in haar dagelijkse beslommeringen.
Fiona is een beetje een vreemde, eigengereide dame. En alsof dat niet genoeg is heeft ze ook nog iets meegemaakt in haar jeugd wat ze angstvallig verbergt. Deze combinatie brengt haar soms (of meestal) in wat vreemde situatie's. Ze heeft een bepaalde band met dode mensen. Hoe komt dat en heeft dat te maken met wat er gebeurd is in haar jeugd? Soms vraag je je af hoe ze aan haar baan als rechercheur is gekomen. Ze doet precies waar ze zelf zin in heeft en niet iedereen is daar altijd blij mee. Ze heeft haar goede en haar slechte dagen en dat zien we terug in haar werk.
Fiona is geen bloedstollend spannende thriller, maar als je Fiona wilt leren kennen dan vermaak je je wel met dit boek.