Er gaat veel verloren

Ook ik heb het boek in het Engels gelezen. Het is niet zozeer het taalgebruik dat het verhaal "moeilijk" maakt, maar de onbekendheid met de Amerikaanse alternatieve cultuur. Gaiman beschrijft plaatsen en culturen die blijkbaar echt bestaan maar waarvan wij in Nederland het bestaan niet kennen. Omdat hij voor een Amerikaans publiek schrijft, mag hij van de lezer verwachten dat die de verwijzingen naar de Amerikaanse cultuur snapt. Maar ja, dat snap ik niet, er is veel onderzoek voor nodig om precies te begrijpen wat Gaiman met zijn verwijzingen bedoelt, en nog meer om te begrijpen welke gevoelens hij daarmee wil bespelen.
Desondanks is het een van de betere boeken van Gaiman, misschien wel zijn hoogtepunt voor wat betreft inventiviteit en vernieuwing.

Het verhaal is erg gelaagd, het gaat dus over verschillende dingen. Het gaat over goden en geloven, over het oude geloof van diverse culturen dat met de migranten meekwam naar Amerika, het gaat over het geloof van de oorspronkelijke inwoners van Amerika en het gaat zeer zeker ook over de moderne goden van de Amerikaanse cultuur. Het is een ware godenstrijd die wordt beschreven tegen de achtergrond van vooral het Amerikaanse platteland met al zijn "Roadside culture" (ik dacht dat dat de term is).
Het hele boek ademt een weemoedige, nostalgische sfeer afgezet tegen de snelle, moderne wereld van geld en media. Het verhaal beschrijft het verval van het land waar dromen waar worden, en soms nachtmerries blijken te zijn.