Deels boeiend, teleurstellend einde

De opbouw van dit boek is interessant, door verschillende personen duidelijk het perspectief te bieden en de chronologie deels los te laten. Hiermee kunnen spannende zaken gedaan worden, maar uiteindelijk, helemaal aan het einde, blijkt dat allemaal niet zo verrassend te zijn. Wat aan het begin voor mij al de hypothese was, was aan het einde zoals het inderdaad was gegaan. Ik miste de geniale "mindfuck" van een verrassende thriller; op zich geen probleem, maar de rest had helaas ook weinig om het lijf. Wel tot het einde de spanning van "wat is er gebeurd?", "wie heeft het gedaan?", maar dus jammer dat wordt bevestigd wat aan het begin al duidelijk was, zonder echte dwaalsporen voor de lezer.

Alleen het perspectief van de weduwe wordt vanuit de "ik"-persoon" verteld en dat is nu net het personage dat cruciale zaken verzwijgt. De echtgenoot komt één keer als perspectief voor, maar dat voegt weinig aan het verhaal toe. De wisselwerking tussen de politie (de rechercheur) en de pers (de verslaggeefster) is verreweg het interessantst in dit verhaal, omdat het uiteindelijk een whodunnit is, waarbij het speurwerk op de eerste plaats staat. Psychologisch hadden de echtgenoot en de weduwe door hen veel beter uitgediept kunnen worden. Dan was het einde misschien even voorspelbaar geweest, maar was de rit erheen diepgaander geweest.
Het relaas van de weduwe is opmerkelijk, omdat ze cruciale zaken verzwijgt, hoewel ze de lezer in vertrouwen lijkt te nemen. Misschien past het bij haar persoonlijkheid, maar dat idee heb ik niet, vooral de gebeurtenissen aan het einde, bij de ontknoping, zijn iets waarvan ik niet dacht dat het bij haar persoonlijkheid paste.
Tegelijkertijd laat de politie steken vallen. Dat had -vanuit verteltechnische redenen- beter benadrukt kunnen worden. Nu lijken het meer feiten die er later bij zijn gehaald om het verhaal alsnog "kloppend" te krijgen. Een belangrijk punt daarbij is de zoektocht naar de vader van het meisje. Ook de online speurtochten hadden een betere uitwerking kunnen krijgen (redenen waarom het speurdersteam vastliep of elders ging zoeken).

Aan het begin had ik weinig zin om verder te lezen, omdat ik bang was dat allerlei details van het kindermisbruik zouden worden beschreven. Dat was gelukkig niet het geval, wat dat is het verhaal erg integer en weinig schokkend. Aan de andere kant is dat ook wat er mist: je weet niet of het misbruik daadwerkelijk heeft plaatsgevonden en of de reactie van het publiek en de pers (toch een groot deel van de tekst) dus terecht was.

Naarmate het einde dichterbij komt, wordt de vertaling slordiger, wat jammer is.