Uit balans

Invocatie is het eerste deel van het tweeluik De demon van Felswyck, geschreven door Jürgen Snoeren. Het is altijd lastig om iets te zeggen over een eerste deel als je het tweede (nog) niet kent, want er zouden zomaar allerlei vreemde zaken uiteindelijk toch zinnig kunnen blijken.

Feri is een dief die wordt opgepakt en vanwege haar kwaliteiten eropuit wordt gestuurd om krafters te spotten. Tegelijkertijd is de schimmige spion Osser iets te veel opgegaan in zijn undercover, waardoor hij meer te maken krijgt met de cultuur van zijn vader. Daaromheen speelt een machtsstrijd in de hogere klassen, waarbij de opvolging van de stamheer centraal lijkt te staan, terwijl in het noorden het territorium onder druk staat.

TWEE VERHALEN
Aan spanning ontbreekt het in het hele verhaal, ik kon er vaak maar moeilijk mijn aandacht bijhouden. Ik heb de indruk dat dit vooral komt doordat Snoeren twee verhalen tegelijkertijd wil vertellen en de verkeerde hoofdpersonen heeft gekozen.

Het ene verhaal is het "hoog over" verhaal van politieke intriges, samenzweringen, strategische bondgenootschappen en dergelijke op wereldniveau. Een verhaal dat verteld zou moeten worden door een personage dat goed bekend is met de politieke situatie van Fels en omstreken. Die personages zijn er wel, maar hebben slechts een bijrol (zelfs Isse, hoewel die door haar afkeer van politiek ook niet echt op de hoogte is) en ze laten tegenover de werkelijke hoofdpersonen niets los, waardoor die net zo zeer in het duister tasten als de lezer, terwijl deze grootschalige strategie uiteindelijk de drijfveer van het verhaal schijnt te zijn, de motivatie van de leiders om de hoofdpersonen van hot naar her te sturen binnen hun strategie, en de motivatie van een van de partijnen om de demon op te roepen.

Het andere verhaal is dat van de individuele hoofdpersonen. Dat komt, behalve bij Osser, niet echt van de grond omdat er te weinig wordt gedaan aan het beschrijven van gevoelens/emoties, ideeën, afwegingen. Ik zie wat de personages doen, maar ik ken hun karakter niet. Het is mij voor een groot deel van het verhaal volstrekt onduidelijk waarom Feri doet wat ze doet, wat haar werkelijk drijft, behalve overleven. Ze leeft volkomen in het moment, kijkt niet vooruit, kijkt niet achteruit, kijkt niet om zich heen en is emotioneel totaal vlak - omdat dat bij andere personages ook zo is, denk ik niet dat het aan de wenne ligt. Erg irritant, omdat ik als lezer zo maar heel weinig van de wereld ervaar. Osser is ook het enige personage dat nieuwsgierig en gedreven genoeg is om zich te ontwikkelen. Ik hoop nog veel over hem te mogen lezen in het volgende boek, want hij is verreweg het interessantste personage.

KRAFT
Magie is een dingetje in fantasy. Hoeveel moet ervan uitgelegd worden, hoe werkt het? Naar mijn mening wordt hier wel goed uitgelegd hoe het werkt, maar is de grens ervan wat vaag. De kraft onttrekt zijn energie aan de omgeving (ik vraag mij af in welk recent gelezen boek ik dit ook ben tegengekomen), maar hoeveel kun je dan gebruiken voordat je een "magic wasteland" krijgt waarin geen enkele vorm van leven meer mogelijk is?

CONCLUSIE
Al met al raak ik meer dan eens de draad kwijt in het verhaal. Ik vraag me af waarom een personage ergens is, of juist niet, en krijg geen antwoorden, ik zie de samenhang niet tussen verschillende gebeurtenissen, bepaalde handelingen of waarom ze zo'n sterke nadruk krijgen terwijl de interessante zaken die meer met de plot hebben te maken maar als een terzijde worden afgehandeld. Ik begrijp de gedetailleerdheid van sommige beschrijvingen en dialogen niet, afgezet tegenover de oppervlakkigheid van de wereld en de personages. Er is veel geheimzinnigheid, er wordt veel verzwegen, overgeslagen, net te veel om de plot goed te kunnen volgen.

Lees de volledige recensie op mijn blog: http://schlimazlnik.livejournal.com/#asset-schlimazlnik-406581