Een avonturenroman met bovenaardse elementen

Dat Carlos Ruiz Zafón, auteur van onder andere De schaduw van de wind, op een thrillersite wordt beschreven is na lezing van Marina, zijn laatst vertaalde roman, bijzonder te noemen. Het element spanning, in de zin van moord en doodslag, is ruimschoots vertegenwoordigd, maar het is geen thriller zoals de lezer misschien gewend is. Het boek valt in de categorie Young Adult en is geschreven in zijn jonge jaren, waarin hij al drie, naar eigen zeggen, Young Adult-boeken had geschreven.

Het verhaal begint met een terugblik van Oscar Drai, die in mei 1980 plotseling van het internaat verdween. Zeven dagen lang wist niemand waar hij uithing en toen hij toevallig door een politieagent werd herkend, moest hij direct terug naar het internaat. Tevergeefs probeerde de schoolleiding achter de waarheid te komen, die hij nimmer vertelde. Vijf jaar na dato denkt Oscar terug aan die periode en begint zijn verhaal.

Op een winterse dag, het is bijna kerstvakantie, ontmoet de vijftienjarige Oscar Marina en haar vader, de portretschilder Germán Blau. Ze wonen in een vervallen villa in het oude stadshart van Barcelona. Oscar raakt met hen bevriend en probeert, na zijn schoolse verplichtingen, zo vaak mogelijk op bezoek te komen. Op een dag neemt Marina hem mee naar het kerkhof waar zich een macaber ritueel afspeelt. Een in het zwart geklede, gesluierde vrouw legt één rode roos op een graf zonder naam, waarop alleen een kleine zwarte vlinder is afgebeeld. Elke vierde zondag van de maand verschijnt ze stipt op dezelfde tijd. Wanneer Marina en Oscar besluiten om haar te achtervolgen, komen ze terecht in een stuk vergeten geschiedenis van het naoorlogse Barcelona. De vrouw houdt zich op in een oud theater dat nooit helemaal is afgebouwd. In hun zoektocht naar het ontrafelen van dit mysterie ontmoeten ze verschillende bizarre figuren, van wie de vertellingen de sleutel vormen tot het geheim van de gesluierde vrouw. Op gevaar van eigen leven dwalen ze bovengronds en in het ondergrondse labyrint van de oude stad, en komen telkens een stapje dichter bij het duistere geheim dat de vrouw met zich meedraagt. 

Marina  wordt verteld als een avonturenroman met bovenaardse elementen. Hoewel het als een thriller bestempeld wordt, hoort het boek meer thuis in de categorie fantasy/horror. De taal is krachtig, bombastisch en wemelt van de parallellen en metaforen. Daarentegen is de verhaallijn heel goed te volgen, vooral omdat ze chronologisch is opgebouwd en leest als een verhalend sprookje. Het boek doet sterk denken aan Pan’s Labyrinth, een Spaanse, occulte film waarin figuren voorkomen die sterk lijken op de monsterlijke wezens die Zafón ten tonele voert. De spanning zit vooral in de bovennatuurlijke gebeurtenissen en in de openbaring van het mysterie. Tot op het laatst blijft voor de lezer verborgen waarom Oscar die ene week afwezig was. Het einde is verrassend, ontroerend mooi beschreven en maakt alle gruwelijkheden boterzacht.

Marina  verdient vijf sterren voor de schoonheid van de taal en de originele plot. Een groot minpunt is de toegankelijkheid en zeker voor de doelgroep. Als jongeling moet je stevig in je schoenen staan, wil je Marina  kunnen lezen. Zafón schreef het boek in zijn dertigste levensjaar en hij beschouwde zichzelf toen behorende tot die groep van Young Adults. Voor begin twintigers lijkt dit boek echter minder geschikt. Voor Zafón-liefhebbers mag Marina  absoluut niet in de verzameling ontbreken. Alleen al voor de boekomslag die er werkelijk schitterend uitziet.