Lezersrecensie
Jammer van de schrijfstijl ( 3,5*)
Hier klopt iets niet. Hier klopt iets niet. Hier klopt iets niet’.
Er gebeuren vele vreemde zaken rond Sara, het plattelandsmeisje uit Örebro dat als bij een sprookje uit duizend-en –een-nacht terecht komt in een baan en leven vol luxe en glamour in Stockholm , zaken die niet verklaard kunnen worden.
Regelmatig gaan alle bellen rinkelen en springen bij Sara de seinen knerpend en gillend op rood. De lezer wordt in een alertfase geworpen.
Met deze drie simpele zinnetjes weet de auteur bij de lezer binnen te dringen. Er ontstaat een gevoel van spanning.
Na de dood van haar vader ontdekt Sara honderden mappen met documenten en krantenartikelen .Allen doofpotzaken waarbij bepaalde belangengroeperingen uit de top van politieke en zakelijke establishment er voor zorgen dat onderzoeken stopgezet worden. Het draait om sex, geld en macht. Het zal eens niet zo zijn..Wie wat doorklikt op Google komt terecht in deze niet zo frisse wereld waarbij de naam van de later vermoorde premier van Zweden, Olof Palme, veelvuldig in beeld komt. Terecht of onterecht.
In feite is het centrale thema vriendschap en vertrouwen. Wie kan ik vertrouwen in het dagelijks leven en kan ik als burger de overheid vertrouwen? Waarom wordt er zoveel geheim gehouden in Zweden en in de doofpot gestopt? Of is er iets aan de hand met de rechtschapenheid van de Zweedse maatschappij, is die niets meer dan een hardnekkige illusie? Louise Boije af Gennäss is niet mals met haar kritiek op de Zweedse samenleving en het ter sprake brengen van vele maatschappelijke issues.
De plot zit uitstekend in elkaar. Jammer van die soapachtige, oppervlakkige schrijfstijl met lege poppen met lege karakters, virtuele dooddoeners, waar de Chablis altijd koud staat in de koelkast bla bla bla.. De potentie van het boek is daardoor de nek omgedraaid.
Daar komt bij dat de ik-vorm bij een thriller de auteur in de meeste gevallen direct op een achterstand zet. De beperkingen zijn groot en je moet van goede huize komen om daar boven uit te komen. Louise Boije af Gennäss is geen Jean-Christophe Grangé.
De cliffhanger is ijzersterk. Of ik het vervolg ga lezen is twijfelachtig.
Er gebeuren vele vreemde zaken rond Sara, het plattelandsmeisje uit Örebro dat als bij een sprookje uit duizend-en –een-nacht terecht komt in een baan en leven vol luxe en glamour in Stockholm , zaken die niet verklaard kunnen worden.
Regelmatig gaan alle bellen rinkelen en springen bij Sara de seinen knerpend en gillend op rood. De lezer wordt in een alertfase geworpen.
Met deze drie simpele zinnetjes weet de auteur bij de lezer binnen te dringen. Er ontstaat een gevoel van spanning.
Na de dood van haar vader ontdekt Sara honderden mappen met documenten en krantenartikelen .Allen doofpotzaken waarbij bepaalde belangengroeperingen uit de top van politieke en zakelijke establishment er voor zorgen dat onderzoeken stopgezet worden. Het draait om sex, geld en macht. Het zal eens niet zo zijn..Wie wat doorklikt op Google komt terecht in deze niet zo frisse wereld waarbij de naam van de later vermoorde premier van Zweden, Olof Palme, veelvuldig in beeld komt. Terecht of onterecht.
In feite is het centrale thema vriendschap en vertrouwen. Wie kan ik vertrouwen in het dagelijks leven en kan ik als burger de overheid vertrouwen? Waarom wordt er zoveel geheim gehouden in Zweden en in de doofpot gestopt? Of is er iets aan de hand met de rechtschapenheid van de Zweedse maatschappij, is die niets meer dan een hardnekkige illusie? Louise Boije af Gennäss is niet mals met haar kritiek op de Zweedse samenleving en het ter sprake brengen van vele maatschappelijke issues.
De plot zit uitstekend in elkaar. Jammer van die soapachtige, oppervlakkige schrijfstijl met lege poppen met lege karakters, virtuele dooddoeners, waar de Chablis altijd koud staat in de koelkast bla bla bla.. De potentie van het boek is daardoor de nek omgedraaid.
Daar komt bij dat de ik-vorm bij een thriller de auteur in de meeste gevallen direct op een achterstand zet. De beperkingen zijn groot en je moet van goede huize komen om daar boven uit te komen. Louise Boije af Gennäss is geen Jean-Christophe Grangé.
De cliffhanger is ijzersterk. Of ik het vervolg ga lezen is twijfelachtig.
2
Reageer op deze recensie