Prachtig vervolg op “De hitte van de hel’ geproduceerd.

Over de schrijver
Gard Sveen ( 1969) werkt als adviseur bij Noorse Ministerie van Defensie. Zijn indrukwekkende debuut ‘De doden hebben geen verhaal’ werd bekroond met zowel de Gouden Revolver, voor de beste Noorse thriller, als de prestigieuze Glazen Sleutel voor de beste thriller van heel Scandinavië. De enige andere auteur die voor zijn debuut beide prijzen wist binnen te slepen was Jo Nesbo in 1998.

( Bron: achterzijde van het boek)

Over het boek
‘Dansen met de duivel’ is het derde boek met in de hoofdrol inspecteur Tommy Bergmann. Het is een vervolg op ‘De hitte van de hel’.
Gard Sveen heeft gelukkig goed begrepen dat zonder een fatsoenlijk intro het moeilijk zou zijn aan dit boek te beginnen. In vier bladzijden wordt ingegaan op het voorafgaande.
Sveen heeft een behoorlijke aanloop nodig voor het verhaal op gang komt.

Afwisselend worden de verhaallijnen van Tommy Bergmann en Susanne Bech synchroon naast elkaar gezet.
Leeft Jon-Olav Farberg nog? En wie heeft Amanda ontvoerd en waarom?
Tommy Bergmann heeft redenen om aan te nemen dat Farberg nog leeft.
Op basis van een restaurantbonnetje, een krantenartikel en een uitspraak van Anders Rask, de seriemoordenaar, begint Tommy Bergmann een onderzoek en komt uiteindelijk in Litouwen terecht waar de sleutel voor de oplossing lijkt te liggen.
Bergmann doet ’n best om het spoor in Litouwen te ontrafelen, samen met de Russische hoer Tatjana, die in eerste instantie Bergmann als een ticket naar het Westen ziet.
Susanne Bech voert het onderzoek in Noorwegen uit.
Maar ook in Zweden, maar zij een oude minnaar tegen het lijf loopt.

De karakters van Tommy en Susanne worden goed uitgediept.
We weten al van Tommy dat hij losse handjes heeft en dat Hege niet zonder reden van hem weg gegaan is. Hij weet van zichzelf dat hij een superegoïst is. ‘De enige liefde die hij voelde, was die voor zichzelf’
De neurotische Susanne kent een moeilijke verhouding met haar moeder en als zij behoefte heeft aan vijf minuten liefde dan is Svein Finneland, hoofdofficier van Justitie,met wie zij inmiddels samenwoont, er niet. Het was verkeerd geweest om met Svein te gaan samenwonen, denkt ze in een flits
De zaak komt op scherp te staan als een zekere Susanne Bechmann haar opbelt en zij , Susanne Bech, in het komt van een cassette. Bechmann is geraffineerd en weet uit handen te blijven van de politie. Wie is die Bechmann en welke rol speelt zij in het geheel?

De dreiging wordt nog sterker als op het dagverblijf bij haar dochtertje Mathea een verjaardagsfoto wordt weggehaald.
Het is een hard, cynisch boek, met personen die opgroeien zonder liefde en empathie.
De verbanden zijn duidelijk en hard.
De conclusies ook.
‘Moeders wat moet je er mee’
‘Zelfs het woord ‘relatie’vind ik problematisch’

Gard Sveen bouwt het verhaal zorgvuldig op en zorgt voor een daverende, logische ontknoping.

Conclusie
Gard Sveen heeft , in zijn karakteristieke no-nonsense stijl, een prachtig vervolg op “De hitte van de hel’ geproduceerd.
Er staan een paar hele mooie zijlijnen in dit boek, functioneel maar ook uitermate boeiend. Zoals over het Tsjechisch legioen en de Skoptsy sekte.

De dialogen zijn bovengemiddeld goed, scherp en intelligent. Dat geldt in principe voor het gehele boek.
De donkere dreiging van een iets slechts dat staat te gebeuren is latent aanwezig.
Een algemene opmerking. Wat mij opvalt bij schrijvers van dit kaliber is de (bijna) afwezigheid van stijlbloempjes en gemeenplaatsen zoals ' Het bloed kolkte en raasde op topsnelheid door haar aderen'. Of ' met een welhaast bovenmenselijke krachtsinspanning'.

Sveen schrijft compact.
Geen uitgebreide beschrijvingen van mensen, huizen en landschappen. Niet meer dan nodig.
Hij slaat ook stapjes over in redenaties of gevolgtrekkingen. De lezer moet er zijn aandacht bijhouden.
Deze compacte schrijfwijze heeft tot gevolg dat de prijs/prestatieverhouding slecht is te noemen. Voor de prijs van € 19,99 ontvangt de lezer een boek van 237 bladzijden, gezet in een (te) grote broodletter met nogal wat lege pagina’s. En dat is te duur. En dat is weer jammer.
Dit aspect heb ik niet mee laten wegen in de beoordeling van de publicatie. Het boek is beoordeeld op z’n inhoudelijke merites en vooral het leesplezier.

Een ding is duidelijk. Het woord 'verlossing' heeft niet voor iedereen dezelfde betekenis.

4,5 sterren.

Jac Claasen

A.W. Bruna Uitgevers , Amsterdam kan zich revancheren door beide laatste delen te clusteren in een nieuwe uitgave en deze met een aanzienlijk betere verkoopprijs op de markt te brengen.