Lezersrecensie
Een idyllische titel voor een wrede waarheid.
Jean-Cristophe Grangé – De vlucht van de ooievaars
Over de schrijver
Jean-Christophe Grange is journalist,schrijver en scenarist en geboren op 15 juli 1961 in Boulogne-Billancourt. Het is een van de weinige Franse thriller auteurs die doorgebroken is in de VS.
Hij studeert aan de Sorbonne en begint als copywriter. In 1989, werkt hij als free lancer voor fameuze tijdschriften zoals Paris Match, The Sunday Times en National Geographic. De reizen en verslagen die hij maakt zullen een bron van inspiratie voor zijn latere werken blijken te zijn
In 1994 schreef hij zijn eerste roman De vlucht van de ooievaars. Geroemd door de kritiek. Zijn tweede roman , De bloedrode gletsjer ( 1998), is zijn doorbraak naar het grote publiek.
Dit boek dateert uit 1991 en is met 400.000 exemplaren een van de best verkochte Franse thrillers ooit. Een klassieker derhalve. En terecht. De smartphone was nog niet uitgevonden en de geopolitieke verhoudingen lagen wat anders in 1991, maar overigens is deze thriller tijdloos.
(Bron: http://www.fnac.com/Jean-Christophe-Grange/ia6134#Biography)
Over het boek.
Louis Antioche is pas afgestudeerd en neemt op verzoek van zijn adoptie ouders, George en Nelly Braesler, contact op met Max Böhm, groot ornitholoog. Hij krijgt een vreemde opdracht van Böhm. De vogelfanaat volgt zijn hele leven al de witte ooievaar. Deze fantastische trekvogel vliegen elk jaar vanuit Europa naar Afrika, tienduizend kilometer heen en ook weer terug. Of via Gibraltar, of via het Midden-Oosten. Maar er is vreemds aan de hand. De vogels in Polen en Duitsland zijn niet teruggekeerd. Antioche krijgt de opdracht de vogels te volgen, tot in de Soedan of verder en te rapporteren wat er aan de hand is.
Drie maanden later. Max Böhm wordt dood aangetroffen in het grootste ooievaarsnest van Europa, bovenop het belfort van het écomusée te Montreux, op een hoogte van 20 meter, half verslonden door zijn geliefde vogels. De autopsie wordt uitgevoerd door Catherine Warel. Er is een probleem. Böhm heeft een harttransplantatie ondergaan, hij heeft een nieuw hart gekregen. Maar de mysterieuze operatie staat nergens geregistreerd. Bovendien bevat het hart een minuscuul stukje titanium.
Inspecteur Dumaz haalt Antioche over toch de reis aan te vangen. Het leven van Max Böhm en zijn mysteries kan langs het spoor van de ooievaars in kaart gebracht worden. Louis Antioche gaat de reis maken en de ooievaars volgen, te beginnen in Oost Europa. De mysteries stapelen zich op. Een bizarre ontmoeting met zigeuners in Bulgarije waarbij moordenaars het hart van Rajko Nicolitsj, een waarnemer van Böhm, geroofd hebben. Het kwaad is terug op aarde, zo wordt gemompeld door de stamoudste.
Conclusie
Direct bij het lezen van de oorspronkelijke titel ' Le vol des cigognes' moest ik denken aan de volgende regels van Mort Shuman:
' Il neige sur le lac majeur
Les oiseaux lyres sont en pleurs'
Een liervogel is geen ooievaar natuurlijk. Maar toch. Een ooievaar is de brenger van geluk en kinderen. Maar bij Grangé is de ooievaar niet een mooie vlag die een mooie lading dekt. De prachtige ooievaar dekt hier een enorme lading drek en smerigheid toe.
De vlucht van de ooievaars, een romantische en idyllische titel, brengt Antioche op een gewelddadige weg, een weg die hij zal volgen tot het einde, een weg die mij moet volgen tot het einde. De reis wordt een odyssee, vol met ontmoetingen en gebeurtenissen die een steeds vreemder licht werpen op Max Böhm en zijn verleden. De hoofdrolspeler omschrijft op een gegeven moment het verhaal als' een liefdesgeschiedenis vol chaos, gevoel en geweld'.
Het wordt nog veel erger. Een grootse thriller waarin een buitengewoon intelligente maar decadente gedegenereerde de onherroepelijke neiging tot het kwade in al zijn ondraaglijke wreedheid in extremis heeft doorgevoerd.
Een afschuwelijk boek ook, met ongekende wreedheden.
Grangé is een groot auteur met een verslavende, literaire schrijfstijl, het verhaal wordt gestadig en volkomen logisch opgebouwd. De lezer wordt veelvuldig geconfronteerd met originele zinnen, uitdrukkingen en ontelbare metaforen die getuigen van ’s mans enorme fantasie en schrijverskwaliteiten. Halverwege lijkt het verhaal zijn climax bereikt te hebben, Grangé zet dan nog een tandje bij en de ontknoping bevat alles en iedereen die ook maar enige rol van betekenis hebben gespeeld in dit drama.
Vijf sterren.
Jac Claasen
Over de schrijver
Jean-Christophe Grange is journalist,schrijver en scenarist en geboren op 15 juli 1961 in Boulogne-Billancourt. Het is een van de weinige Franse thriller auteurs die doorgebroken is in de VS.
Hij studeert aan de Sorbonne en begint als copywriter. In 1989, werkt hij als free lancer voor fameuze tijdschriften zoals Paris Match, The Sunday Times en National Geographic. De reizen en verslagen die hij maakt zullen een bron van inspiratie voor zijn latere werken blijken te zijn
In 1994 schreef hij zijn eerste roman De vlucht van de ooievaars. Geroemd door de kritiek. Zijn tweede roman , De bloedrode gletsjer ( 1998), is zijn doorbraak naar het grote publiek.
Dit boek dateert uit 1991 en is met 400.000 exemplaren een van de best verkochte Franse thrillers ooit. Een klassieker derhalve. En terecht. De smartphone was nog niet uitgevonden en de geopolitieke verhoudingen lagen wat anders in 1991, maar overigens is deze thriller tijdloos.
(Bron: http://www.fnac.com/Jean-Christophe-Grange/ia6134#Biography)
Over het boek.
Louis Antioche is pas afgestudeerd en neemt op verzoek van zijn adoptie ouders, George en Nelly Braesler, contact op met Max Böhm, groot ornitholoog. Hij krijgt een vreemde opdracht van Böhm. De vogelfanaat volgt zijn hele leven al de witte ooievaar. Deze fantastische trekvogel vliegen elk jaar vanuit Europa naar Afrika, tienduizend kilometer heen en ook weer terug. Of via Gibraltar, of via het Midden-Oosten. Maar er is vreemds aan de hand. De vogels in Polen en Duitsland zijn niet teruggekeerd. Antioche krijgt de opdracht de vogels te volgen, tot in de Soedan of verder en te rapporteren wat er aan de hand is.
Drie maanden later. Max Böhm wordt dood aangetroffen in het grootste ooievaarsnest van Europa, bovenop het belfort van het écomusée te Montreux, op een hoogte van 20 meter, half verslonden door zijn geliefde vogels. De autopsie wordt uitgevoerd door Catherine Warel. Er is een probleem. Böhm heeft een harttransplantatie ondergaan, hij heeft een nieuw hart gekregen. Maar de mysterieuze operatie staat nergens geregistreerd. Bovendien bevat het hart een minuscuul stukje titanium.
Inspecteur Dumaz haalt Antioche over toch de reis aan te vangen. Het leven van Max Böhm en zijn mysteries kan langs het spoor van de ooievaars in kaart gebracht worden. Louis Antioche gaat de reis maken en de ooievaars volgen, te beginnen in Oost Europa. De mysteries stapelen zich op. Een bizarre ontmoeting met zigeuners in Bulgarije waarbij moordenaars het hart van Rajko Nicolitsj, een waarnemer van Böhm, geroofd hebben. Het kwaad is terug op aarde, zo wordt gemompeld door de stamoudste.
Conclusie
Direct bij het lezen van de oorspronkelijke titel ' Le vol des cigognes' moest ik denken aan de volgende regels van Mort Shuman:
' Il neige sur le lac majeur
Les oiseaux lyres sont en pleurs'
Een liervogel is geen ooievaar natuurlijk. Maar toch. Een ooievaar is de brenger van geluk en kinderen. Maar bij Grangé is de ooievaar niet een mooie vlag die een mooie lading dekt. De prachtige ooievaar dekt hier een enorme lading drek en smerigheid toe.
De vlucht van de ooievaars, een romantische en idyllische titel, brengt Antioche op een gewelddadige weg, een weg die hij zal volgen tot het einde, een weg die mij moet volgen tot het einde. De reis wordt een odyssee, vol met ontmoetingen en gebeurtenissen die een steeds vreemder licht werpen op Max Böhm en zijn verleden. De hoofdrolspeler omschrijft op een gegeven moment het verhaal als' een liefdesgeschiedenis vol chaos, gevoel en geweld'.
Het wordt nog veel erger. Een grootse thriller waarin een buitengewoon intelligente maar decadente gedegenereerde de onherroepelijke neiging tot het kwade in al zijn ondraaglijke wreedheid in extremis heeft doorgevoerd.
Een afschuwelijk boek ook, met ongekende wreedheden.
Grangé is een groot auteur met een verslavende, literaire schrijfstijl, het verhaal wordt gestadig en volkomen logisch opgebouwd. De lezer wordt veelvuldig geconfronteerd met originele zinnen, uitdrukkingen en ontelbare metaforen die getuigen van ’s mans enorme fantasie en schrijverskwaliteiten. Halverwege lijkt het verhaal zijn climax bereikt te hebben, Grangé zet dan nog een tandje bij en de ontknoping bevat alles en iedereen die ook maar enige rol van betekenis hebben gespeeld in dit drama.
Vijf sterren.
Jac Claasen
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Jacques
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
