Lezersrecensie
Slordige afsluiter van de Ragdoll trilogie ( 4,5*)
Over het boek
‘De wolven’ is het afsluitende laatste deel van de Ragdoll trilogie. Waar we in de eerste twee delen bedolven werden onder overdonderende actiescènes, is dit in dit deel veel minder het geval.
Wat is er aan de hand? Rechercheur Finlay Shaw, in ‘Ragdoll’ nog de mentor van William Oliver ‘Wolf’ Layton-Fawkes, wordt dood aangetroffen in zijn huis. Alles duidt op zelfmoord.
‘Wolf’ zit, na een afwezigheid van anderhalf jaar, opgesloten in Paddington Green. Hij moet zich nog verantwoorden voor de gebeurtenissen rond de lappenpopmoorden. ‘Wolf ’tekent na zwaar onderhandelen met een gladharige advocaat en commissaris Vanita een overeenkomst om de dood van Shaw te onderzoeken. Samen met Emily Baxter, de 32 jarige adhd-rechercheur.
Wat blijkt, Shaw zat diep in de schulden, schulden gemaakt voor het herstel van zijn vrouw Maggie. Dan doet Will een verbijsterende ontdekking. Dit is geen zelfmoord, absoluut niet.
Conclusie.
De dader is snel in beeld. Daniel Cole laat de lezer lang in het ongewisse of de dader weg komt met zijn schurkenstreek. In de opbouw valt het verhaal zeer regelmatig terug op de vorige delen. Het is jammer maar het is niet mogelijk dit deel behoorlijk te lezen zonder kennis te hebben genomen van de voorafgaande delen.
De intelligente schrijfstijl van Daniel Cole houdt ook in dat zaken niet uit en te na worden uitgelegd. Ze gebeuren gewoon en de lezer vult het maar zelf in. En eerlijk gezegd staat me dat wel aan. Er lopen nogal wat tijdlijnen door elkaar heen. Heel logisch overigens, omdat bepaalde gebeurtenissen uit 1979 consequenties hebben in 2016 om maar eens een voorbeeld te noemen.
Daniel Cole moet het in dit boek voor een groot deel hebben van de veelal harde dialogen, vol cynische one liners en grappen en de fraai getypeerde hoofdrolspelers en bijrollen. En het is altijd weer aardig als Andrea Hall, de vileine anchorwoman, voor het voetlicht treedt of als Wolf een presentatie houdt met zelfgemaakte tekeningen.
‘Wolven’ is in zijn algemeenheid een stuk minder goed dan ‘Ragdoll’en ‘Marionet’. Het karakter van het boek verschilt duidelijk van beide voorgaande delen. Zo staan er bepaalde hoofdstukjes in, die moeilijk te plaatsen zijn in de tijdlijn. Bovendien zitten er voor mijn gevoel nog wat lossen eindjes in. Het is duidelijk het minste van de drie delen maar stijgt vooral door de schrijfstijl ver boven de middelmaat uit en levert uiteindelijk veel leesplezier op.
4,5 sterren.
‘De wolven’ is het afsluitende laatste deel van de Ragdoll trilogie. Waar we in de eerste twee delen bedolven werden onder overdonderende actiescènes, is dit in dit deel veel minder het geval.
Wat is er aan de hand? Rechercheur Finlay Shaw, in ‘Ragdoll’ nog de mentor van William Oliver ‘Wolf’ Layton-Fawkes, wordt dood aangetroffen in zijn huis. Alles duidt op zelfmoord.
‘Wolf’ zit, na een afwezigheid van anderhalf jaar, opgesloten in Paddington Green. Hij moet zich nog verantwoorden voor de gebeurtenissen rond de lappenpopmoorden. ‘Wolf ’tekent na zwaar onderhandelen met een gladharige advocaat en commissaris Vanita een overeenkomst om de dood van Shaw te onderzoeken. Samen met Emily Baxter, de 32 jarige adhd-rechercheur.
Wat blijkt, Shaw zat diep in de schulden, schulden gemaakt voor het herstel van zijn vrouw Maggie. Dan doet Will een verbijsterende ontdekking. Dit is geen zelfmoord, absoluut niet.
Conclusie.
De dader is snel in beeld. Daniel Cole laat de lezer lang in het ongewisse of de dader weg komt met zijn schurkenstreek. In de opbouw valt het verhaal zeer regelmatig terug op de vorige delen. Het is jammer maar het is niet mogelijk dit deel behoorlijk te lezen zonder kennis te hebben genomen van de voorafgaande delen.
De intelligente schrijfstijl van Daniel Cole houdt ook in dat zaken niet uit en te na worden uitgelegd. Ze gebeuren gewoon en de lezer vult het maar zelf in. En eerlijk gezegd staat me dat wel aan. Er lopen nogal wat tijdlijnen door elkaar heen. Heel logisch overigens, omdat bepaalde gebeurtenissen uit 1979 consequenties hebben in 2016 om maar eens een voorbeeld te noemen.
Daniel Cole moet het in dit boek voor een groot deel hebben van de veelal harde dialogen, vol cynische one liners en grappen en de fraai getypeerde hoofdrolspelers en bijrollen. En het is altijd weer aardig als Andrea Hall, de vileine anchorwoman, voor het voetlicht treedt of als Wolf een presentatie houdt met zelfgemaakte tekeningen.
‘Wolven’ is in zijn algemeenheid een stuk minder goed dan ‘Ragdoll’en ‘Marionet’. Het karakter van het boek verschilt duidelijk van beide voorgaande delen. Zo staan er bepaalde hoofdstukjes in, die moeilijk te plaatsen zijn in de tijdlijn. Bovendien zitten er voor mijn gevoel nog wat lossen eindjes in. Het is duidelijk het minste van de drie delen maar stijgt vooral door de schrijfstijl ver boven de middelmaat uit en levert uiteindelijk veel leesplezier op.
4,5 sterren.
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Jacques
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
