Lezersrecensie
Ijzersterk begin, vervolgens een déjà vu gevoel
‘Misleiding’ is het eerste deel uit de serie Doggerland met in de hoofdrol Karen Eiken Hornby, waarnemend hoofd van de Doggerse recherche. Doggerland is een fictief land. Denk aan de Doggersbank, de ondiepte in de Noordzee, ten noordwesten van Engeland. Het is niet duidelijk waarom gekozen is voor een denkbeeldige locatie. Hornby is 49 jaar oud en alleenstaand na een verschrikkelijke gebeurtenis in het verleden.
Karen wordt wakker naast iemand naast wie ze helemaal niet wakker had mogen worden: Jounas Smeed, haar directe leidinggevende. ( Voor alle zekerheid: deze kapitale spoiler staat ook op de backcover). Het is de dag na ‘Oistra ‘, het oesterfeest in Dunker, waarbij altijd flink ingenomen wordt tijdens de kroegentocht. Het is een genante positie waarin ze terecht gekomen is. Dat niet alleen, de sex met die hufter was beroerd en tot overmaat van ramp is er in die rotnacht een wrede moord gepleegd. De implicaties van die moord zijn ingrijpend voor Karen als zij hoort wie er is vermoord en waarom zij de opdracht krijgt de moord op te lossen en niet haar chef Jounas Smeed.
Het begin is ijzersterk en in de allerbeste scandi-thrillers tradities waar privé problemen een prominente rol spelen in het verhaal. Zo ook hier. De lezer gaat er eens goed voor zitten, edoch het loopt helemaal anders. Het verhaal zakt geweldig in en al spoedig komt het gevoel naar boven dat te omschrijven valt als dit hebben we allemaal al eens een keertje gelezen maar dan beter. Het stikt van de clichés zoals het macho wereldje bij de recherche, de tegenwerking van de oude garde, het onderzoek dat maar niet los wil komen, de link naar het verleden. Toch kan dat een alleszins aanvaardbare kwaliteit opleveren maar Maria Adolfson schrijft met net te veel omhaal van woorden en net te gedetailleerd om de lezer in de ban te houden van het verhaal. De versnelling in de laatste vijftig bladzijden geeft aan waartoe ze in staat is bij een meer functionele schrijfwijze.
De quotes op de backcover zijn misleidend:
Dre sterren.
Karen wordt wakker naast iemand naast wie ze helemaal niet wakker had mogen worden: Jounas Smeed, haar directe leidinggevende. ( Voor alle zekerheid: deze kapitale spoiler staat ook op de backcover). Het is de dag na ‘Oistra ‘, het oesterfeest in Dunker, waarbij altijd flink ingenomen wordt tijdens de kroegentocht. Het is een genante positie waarin ze terecht gekomen is. Dat niet alleen, de sex met die hufter was beroerd en tot overmaat van ramp is er in die rotnacht een wrede moord gepleegd. De implicaties van die moord zijn ingrijpend voor Karen als zij hoort wie er is vermoord en waarom zij de opdracht krijgt de moord op te lossen en niet haar chef Jounas Smeed.
Het begin is ijzersterk en in de allerbeste scandi-thrillers tradities waar privé problemen een prominente rol spelen in het verhaal. Zo ook hier. De lezer gaat er eens goed voor zitten, edoch het loopt helemaal anders. Het verhaal zakt geweldig in en al spoedig komt het gevoel naar boven dat te omschrijven valt als dit hebben we allemaal al eens een keertje gelezen maar dan beter. Het stikt van de clichés zoals het macho wereldje bij de recherche, de tegenwerking van de oude garde, het onderzoek dat maar niet los wil komen, de link naar het verleden. Toch kan dat een alleszins aanvaardbare kwaliteit opleveren maar Maria Adolfson schrijft met net te veel omhaal van woorden en net te gedetailleerd om de lezer in de ban te houden van het verhaal. De versnelling in de laatste vijftig bladzijden geeft aan waartoe ze in staat is bij een meer functionele schrijfwijze.
De quotes op de backcover zijn misleidend:
Dre sterren.
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Jacques
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
