Wow thriller

Ellen Savinger, 15 jaar, wordt ontvoerd, als zij na de laatste les het schoolgebouw in Östetmalm verlaat.
.
Sam Berger wordt op deze zaak gezet. Sam is een verre van sympathieke politie inspecteur. Zijn chef, Allan Gudmondsson, is een sociaal democraat van het ouden stempel, die het s-woord niet wenst te horen. Berg trekt er zich niets van aan en benoemt het onbenoembare: seriemoordenaar.
Berg ontdekt wat hij eigenlijk niet wil ontdekken. De moordenaar heeft sporen achtergelaten, speciaal bestemd voor Sam Berger. Die sporen leiden terug naar zijn jeugd. Dat kan niet anders. Er ontstaat een concessieloze thriller. De naam van de dader is vrij snel bekend, hem achter de tralies krijgen is punt twee

Wat een wow thriller. Iedereen kent het gevoel als er plots, na het lezen van een paar bladzijden, de mening postvat: ik heb iets speciaals in mijn handen. Dat had ik bij ‘Dood de vader’ van Sandrone Dazieri, Ragdoll’ van Daniel Cole , ‘Een kille rilling’ van Bernard Minier of ‘De passagier’ van Jean-Christophe Grangé om maar eens een paar voorbeelden te noemen. Ieder heeft zo z’n eigen lijstje

Waarom is dit een wow thriller?
Op de eerste plaats heeft Arne Dahl, wiens boeken ik al vijftien jaar blind koop, een ge-wel-dig, ingenieus plot geconstrueerd. Een wat nog belangrijker is, binnen dit excellente plot, vindt er een, nu reeds fameuze, kanteling plaats. Je gelooft je ogen niet. En daar blijft het niet bij. Van wie zijn die mooie blonde haren bij voorbeeld waar hij achter aan rent in de proloog?
Arne Dahl is een geweldige verteller. Zij sterke punt ligt bij de boeiende, intelligente dialogen. Er vinden in dit boek een paar verhoren plaats, waarbij je als lezer op het puntje van je stoel zit. En benieuwd bent wat het antwoord van de tegenpartij is. Maar ook anderszins zijn het nooit rechttoe rechtaan dialogen, die je van te voren al kunt invullen.Aan de andere kant, er is het hele boek door sprake van actie. Daar opent het boek mee. Het verhaal speelt zich af in absurd donkere nachten. En het regent. Het regent trouwens het hele boek door. Ook overdag. Ook overdag is meestal donker.
Maar dit boek is gelukkig geen actiethriller. Integendeel.
Het psychologische gevecht tussen Sam Berg en Natalie Fredén (' Geloof me, je wilt echt niet weten wie ik ben') is weergaloos beschreven. Ik zie beelden in zwart wit daarvan op mijn harde schijf terecht komen. Nodic noir op z’n best. Ook Sam Berg wordt psychologisch gefileerd. Wat is er met die vent aan de hand? Is hij een vrouwenhater met de neiging tot mishandeling? Die regelmatig zijn handjes laat wapperen tegenover vrouwen? Is macho Sam Berger, de laffe reïncarnatie van het kwaad? Niks is zwart-wit. Alles heeft nuances. Dat geldt ook voor Molly Blom.
Carpe motherfucking diem. Tot de grensgebieden.

De beste thriller van Arne Dahl tot nu toe. In de volgende delen zullen zeker wat zaken toegelicht gaan worden. Een zeer spannende thriller uit de buitencategorie met een duivelse cliffhanger. Dit worden vijf dikverdiende sterren.

PS: Dit boek schreeuwt om verfilming. Het wipneusje? Scarlett Johansson natuurlijk.