Niet het beste deel uit de reeks Gelukkig is er Sebastian Bergman.

Klara  Wahlgren weet ternauwernood een verkrachter van zich af te slaan. Door heel lang en hard  te gillen gaat hij er vandoor. Een verkrachter met een spuit in zijn hand.

Er volgen meerdere verkrachtingen, een moord en een zelfmoord.
Anne-Lie Ulander, commissaris van de politie in  Uppsala, waar Vanja inmiddels werkt, besluit om de Nationale Recherche er bij te halen. En Sebastian Bergman. Bergman besluit het aanbod van Anne-Lie aan te nemen om mee te werken een aanrander te pakken te krijgen als jij hoort dat Vanja Lithner daar werkt. Hij wil dolgraag dicht bij Vanja zijn. Maar Vanja niet bij hem.

Conclusie

‘Het oordeel’ is het zesde deel uit de Bergmankronieken, een serie thrillers rond Sebastian Bergman, een sexverslaafde psychiater en volgens Vanja ‘ arrogant, egoïstisch, schaamteloos, seksistisch, een wandelend risico voor de werksfeer’

Dè constante factor in de reeks van zes thrillers tot nu toe is de verweving van de gebeurtenissen op het relationele vlak van alle leden van het onderzoeksteam met het onderzoek en de opsporing van de dader van  criminele activiteiten.

Met name Sebastian Bergman kan er wat van. Zijn pogingen om zijn leven te verbeteren en niet elke ontmoeting met een vrouw te zien als een mogelijkheid om haar in bed te krijgen vallen hem zwaar. En voorwaar, hij verricht zelfs een onbaatzuchtige daad. In zijn ogen dan.

Wat toch keer op keer opvalt is de krachtige en kernachtige, perfect neergeschreven formulering van gedachten, gevoelens, mislukkingen, in feite het gevoelsleven van de hoofdpersonen. Of het nu Sebastian is, of Billy, Ursula, Torkel, Vanga, het maakt niet uit. Kraakhelder worden ze neergezet met al hun twijfels en onzekerheden in doodnormale maar ook vileine dialogen en beschrijvingen. Veelal boeiend, maar het gekeuvel over van alles en nog wat duurt hier en daar te lang. Ik heb de indruk dat de vertaalster Geri de Boer haar vak goed verstaat.

‘Het oordeel’  is niet het beste deel uit de serie.
De thriller op zich is er een van dertien in een dozijn en niets bijzonders. De uitvoering van de wraak lijkt vergezocht maar niets is uit te sluiten. Er lopen een hoop gestoorden rond met vreemde ideeën in hun hoofd. Sebastian Bergman draagt het boek. Hij gaat als een ongeleid projectiel te keer en  zijn persoonlijkheid is niet bepaald een bindende factor.
De draai aan het einde van het verhaal is fenomenaal en  direct een van de twee cliffhangers
Want er is er nog een …

Vier sterren,