Amerikaanse pulp van de slechtste soort.

Met enige huiver ben ik aan dit boek begonnen. Een Amerikaanse veelschrijver maar zoals gezegd, ik heb mijn vooroordelen begraven en ben fris en fruitig aan het boek begonnen.

Het resultaat is bedroevend slecht. Baldacci heeft een actueel thema bij zijn lurven gepakt en daar een verhaal omheen geplakt. Prima, alleen het verhaal is ongeloofwaardig slecht, het kraakt en zucht aan alle kanten, Een samenvatting zou u op het verkeerde been zetten. Baldacci hanteert een functionele, gladde, vlakke schrijfstijl.

Amos Decker, de hoofdpersoon, is een Marvel stripheld, voorzien van een vuurvaste bepakking mèt extra teflon laag, een irritante betweter, die altijd het laatste woord heeft en natuurlijk een bovennatuurlijke eigenschap bezit: geen dodende straal of een stenen vuist maar een perfect geheugen, de deus ex machina voor Baldacci, de uitweg als het verloop van het verhaal dreigt vast te lopen. Humor? Niet tegengekomen. One liners? Die hebben een bedroevend niveau ( Het stik hier van de muggen. Decker: Het stikt overal in Amerika van de muggen). Gevoelsleven? Empathie? Zielenroerselen? Deze zaken zijn wel aanwezig, maar Baldacci is niet in staat hier mee om te gaan. Spanning? Niet kunnen ontdekken. Boeiende dialogen, toch altijd de kers op de slagroomtaart? Niet aanwezig. En het aantal mensen , dat hij het leven gered heeft is niet meer te tellen. Etc etc.

Toch heb ik een positief aspect kunnen ontdekken.
Verlossing is doordrenkt van een perfecte politieke correctheid, er wordt geen onvertogen woord in gezegd, niemand hoeft zich beledigd te voelen en hoewel het woordje seks nota bene twee keer gebruikt wordt, kan het boek zonder enige ingreep van de censuur in Noord Korea op de markt gebracht worden.

Dit is echt Old School , een gepasseerd station als je het vergelijkt met de Franse en Scandi - auteurs van de laatste jaren, maar ook vele andere schrijvers. Amerikaanse pulp van de slechtste soort. Mijn waardering is navenant
Een ster.