Gossip girl 2.0

Vanaf het begin was ik al nieuwsgierig naar Duizend hoog. Op de Facebook pagina van uitgeverij Moon werden af en toe sneak peaks gepost. Na het lezen van de achterflap tekst was het helemaal klaar. Ik had zojuist besloten dat ik Duizend hoog zo snel mogelijk moest gaan lezen. Er is geen ontkomen aan. Ik wilde zo snel mogelijk in deze nieuwe wereld stappen. Oh jongens als jullie dit boek nog niet hebben moeten jullie hem snel aanschaffen!

Duizend hoog is niet precies wat je gewend bent van het typische dystopian genre. Ook ik werd er blij door verrast. Stel je New York voor waar een gigantische toren met duizend verdiepingen staat. Moet je ten eerste al na gaan wat er allemaal in die toren gebeurd. De toren is namelijk een complete buurt. Alles wat je nodig hebt kun je er vinden. Ik ben echt onder de indruk van de worldbuilding. Menig auteur kan hier nog wat van leren.

Na de proloog had ik het oh mijn god gevoel al te pakken. Er is een meisje van de toren af gevallen. Het is alleen niet duidelijk of dit een ongeluk was of dat het met opzet gebeurde. ‘Hoe hoger je bent, hoe dieper je valt.’ is een van de citaten die mij vanaf het begin al bezig hield. Het bleef maar rondspoken in mijn gedachten terwijl ik bezig was met het lezen van Duizend Hoog.

Het verhaal wordt vanuit de proloog opgebouwd door vijf verschillende personages. Alle vijf die mensen zijn op de een of andere manier bij die val betrokken raken. Ik had de eerste honderd pagina’s ontzettend veel moeite om het verhaal door te komen. Ik dacht eerst nee dat kan geen geweldig boek zijn. Het is een grote chaos. Maar op het moment dat het kwartje viel en ik de personages ging herkennen wilde ik niet meer stoppen met lezen. Totdat ik op het moment kwam dat ik dacht waar is de spanning gebleven? Waar is die interesse gebleven die ik in het begin had? Het was allemaal weg. Totdat in de laatste honderd pagina’s een feit waren. Toen was Duizend hoog ook uit voordat ik het eigenlijk door had.

De manier waarop alle personages met elkaar verweven zijn is zo prachtig om te lezen. Je kan duidelijk zien dat ieder een eigen rol in de grote toren heeft en dat mensen uit lagere verdiepingen niet om gaan met mensen die boven hun wonen. Avery is het perfecte mens, nee ik heb het niet op haar. Toch kan ik niet zeggen ja hij of zij is mijn favoriete personage aan het einde van Duizend Hoog.

Duizend hoog is een boek waarvan ik niet meteen die wauw factor had. De personages waren zeer rommelig maar de setting was fantastisch. Op dat moment ben ik ook meteen uit mijn reading slump gesleurd. Het was precies wat ik op dat moment nodig had.