'Thrillerachtige feelgood'

In de vakantiethriller ‘Bali’ neemt Cita, het hoofdpersonage, je mee naar dit Indonesisch eiland. Ginds kom je niet alleen meer te weten over het gezinsleven van deze overwerkte dame, maar ook geniet je als lezer van de prachtige omgeving die Ubud te bieden heeft. Tijdens het lezen waande ik me bijna zelf op vakantie en ging ik zelfs op internet op zoek naar afbeeldingen en informatie. Nadat ik het boek had ontvangen en de cover bekeken, trok de achtergrond ervan mij wel aan. Het heeft iets beklemmends waardoor je je automatisch gaat afvragen wat er daar op dat eiland is gebeurd. Alleen de roze letters van de titel brachten mij in de war, want daar had ik persoonlijk niet meteen de link naar een thriller gelegd. Ook de bloemenkrans was misleidend, want in het boek las je dat de dames een bloem in de haren staken, boven het oor. Tevens kon ik de dame op de cover niet linken met een personage uit het boek, maar misschien was dat ook helemaal niet de bedoeling om die dingen te matchen.

Bali was mijn eerste kennismaking met Kiki van Dijk. Het verhaal leest heel vlot waardoor je het boek zo uit hebt. Helaas zat daar voor mij het minpuntje; ondanks het snelle lezen kon het verhaal mijn aandacht niet trekken. Ik had geen moeite om het boek opzij te leggen en de volgende dag pas weer te openen. De spanning waar ik op hoopte bleef over de gehele verhaallijn uit en ik verloor mijn interesse. Sommige gebeurtenissen en personages kwamen bij mij ook niet altijd even geloofwaardig over.

Oei, was het boek dan zo slecht? Nee, maar wel als ik het moet beoordelen als thriller. Was dit boek uitgegeven onder het genre roman dan had ik het geheel en de personages beter begrepen. Omdat dit plot meer gaat over de dramatische gebeurtenis die Joris heeft veroorzaakt, binnen zijn gezin en over hoe de gezinsleden hier elk op hun eigen manier mee omgaan. Als roman was dan de verdwijning wel voldoende uitgeschreven geweest, omdat de focus anders ligt. Er waren ook belangrijke zaken die te snel werden afgehandeld, zoals het terugvinden van hun dochter Evi. Bijna aan het einde van het boek dacht ik nog snel een spanningsmoment te mogen meepikken, ik had het mis en bleef met een hongertje zitten.

Dit vakantieboek zou ik niet als thriller willen bestempelen, maar als een ontspannende ‘thrillerachtige’ feelgood. Je mag tijdens het lezen ervan probleemloos gestoord worden, want je neemt nadien de draad van het verhaal zo weer op. Dus zeker ideaal voor jonge ouders met nog kleine kinderen die hun aandacht constant vragen. Omdat mame en papa het boek gewoonweg even opzij kunnen leggen. Daarom heeft dit boek als vakantielectuur een streepje voor.