Een heerlijk liefdesroman

Renée Olsthoorn en ik besloten om elkaars debuut te lezen en dat was zo leuk. Via social media hadden wij een gezeliig chatcontact. Het was ook gemakkelijk dat je direct bij elkaar terecht kon als je met een vraagje zat over het verhaal of … Inderdaad, een café noisette is dus geen koffie met nootsmaak zoals ik dacht, en vanaf die zin kreeg ik dus echt zin in een koffie Amaretto. Wat ik daarna bij mijn wekelijkse boodschappen dus ook kocht, gelukkig kon ik me nog inhouden om al de ingrediënten voor het maken van een crêpe Suzette niet te kopen. Lezers wees gewaarschuwd! Dit boek mag je niet op je nuchtere maag lezen, want je krijgt spontaan honger van dit verhaal.

Bij de eerste zin in dit boek moest ik al lachen, want Renée wist meteen mijn dyslexie uit te dagen met de naam van een bijpersonage: Berend Boterenbrood. Wat ik verder ook grappig vond was dat we beiden voor een personage hadden gekozen die Eva heet (bij mij is het dan wel een bijpersonage, is het niet Eva die amauteurfotografie doet, maar Tom en als hoofdberoep). Ook bepaalde Nederlandse woorden vond ik gek klinken, want ik dacht dat ‘snert’ een scheldwoord was, maar eigenlijk is het een dikke erwtensoep (zoals wij Vlamingen het dus noemen).

De volgende uitdrukking vind ik een mooie:

‘Als hij jou ontslaat, gooit hij het kind met het badwater weg’

Op een gegeven ogenblik moest ik toch echt aan Renée vragen of zij vanaf daar geen inkijk in mijn tweede manuscript had, want ik dacht even dat ons plot hetzelfde verliep. Renée verzekerde mij dat ze geen paranormale gave bezat en ik geloofde haar, want bij het verder lezen nam het plot een andere wending aan. Gelukkig kon ik weer rustig ademhalen en moest ik niks gaan herschrijven.
Helaas was de spanning niet weg bij het hoofdpersonage Eva, haar gedachte werd alleen onrustiger, en je hoopt zo voor haar dat ze het bij het verkeerde eind heeft, maar ergens moet je aan jezelf bekennen dat ook jij met twijfels zit. Het is mogelijk, toch? Of niet?
Ik was het volledig met Eva’s vriendin Els’ haar gevoel eens toen ze die soldaten zag rondlopen in Parijs. Ook wij hebben dit hier in België gezien en inderdaad, moest je je nu veilig of juist nog banger voelen met die rondparaderende geweren?

Ik vond dit een heel fijn boek dat mij door mijn emotionele rollercoaster van de voorbije week heeft geholpen. Door de toestand rond mijn dementerende schoonmoeder voelde ik mij triest, maar als ik deze feelgood opende werd ik blij en ging ik vrolijk terug het verhaal in. Het nam mij mee naar het leven van Eva. Ik had zelfs even de tijd op mee met haar op vakantie te gaan. Ik ben zelf nog niet in Parijs geweest, nu was ik daar samen met Eva & Els en ik had het gevoel alsof ik samen met hen als vriendinnen door Frankrijk wandelen en de Franse keuken proefde.
‘De Franse slag’ is een raszuivere feelgood met al de juiste elementen erin.
Deze roman is tevens een ideaal vakantieboek.