Met liefde en respect geschreven

Tijdens het lezen viel mij op met hoeveel liefde en respect naar zijn moeder toe Hugo Borst dit boek heeft geschreven.

Het verhaal, of moet ik het korte verhalen noemen, geeft weer hoe het is om mantelzorger te zijn. Elke dag, elk uur, elke minuut, elke seconde gaan er niet één gedachte, maar zevenhonderd tegelijkertijd door je hoofd. Alle gevoelens beleef je met dezelfde snelheid als je gedachte, want je weet nooit wat de juiste is of zal zijn. Je hoopt het beste te doen/te hebben gedaan en dat is alles wat je kunt doen.

Hugo Borst heeft mooi neergeschreven hoe het aanvoelt en niet alleen voor hem, maar ook voor de andere mantelzorgers. Want of je nu een (schoon)kind, familielid of vriend bent, het is voor iedereen een (rouw)proces waar je doorheen moet en je weg moet in zoeken/vinden. Knap dat ze samen zo'n sterk team vormen.