Geen hoogvlieger

Bij een aanval op een Britse militaire basis in Afghanistan slaagt sergeant Tom Buckingham erin erger te voorkomen. Tom weet wie de medeplichtige in deze aanval is maar wordt hierin niet gevolgd door zijn oversten en uiteindelijk wordt hij als zondebok terug naar Groot Brittanië gestuurd. Bij zijn terugkomst staat het land op kop door een opeenvolging van rellen ten gevolge van de dood van een gerespecteerde allochtoon. Tom wordt gecontacteerd door de rijke Vernon Rolt die belangrijke plannen met hem heeft binnen zijn organisatie. MI5 ziet in Tom echter ook een bondgenoot en Tom zal dus moeten beslissen voor welk kamp hij kiest.

Ik vond het verhaal goed beginnen met eerst een scene die de oorsprong van de rellen in Londen verduidelijkt gevolgd door de aanval op Camp Bastion. Daarna wordt het verhaal echter geleidelijk aan ongeloofwaardiger. De verhaallijn van Tom blijft over het algemeen wel interessant en bevat veel spanning en actie (maar is ook niet altijd even geloofwaardig). De verhaallijn van de jonge Sam is daarentegen een pak minder interessant en mist geloofwaardigheid. Het personage evolueert van een positief ingestelde hoog opgeleide autochtoon die van Groot Brittanië houdt naar een moslimextremist. In werkelijkheid is dergelijke evolutie misschien mogelijk, maar de snelheid waarmee dit gebeurt lijkt mij ongeloofwaardig. Zeker omdat Sam, zoals in het boek verduidelijkt wordt, er zijn hele leven bewust voor heeft gekozen om zich te associëren met de juiste mensen om zichzelf zo een goede toekomst te voorzien. Dit voornemen, waar hij zijn hele leven rond heeft opgebouwd, laat hij vlug varen voor een vrouw waarvan duidelijk is dat ze hem bespeelt. Hij laat zich al te makkelijk misbruiken, niet enkel door zijn “geliefde”, maar ook door de politieke partij waarvoor hij gaat werken. Het komt allemaal wat onrealistisch en geforceerd over. De uiteindelijk finale is vrij kort en gedaan voor je er erg in hebt. Op dat moment blijkt ook dat het geen afgesloten verhaal is en dat je dus het vervolg zal moeten lezen om de afloop te kennen. Dit in combinatie met het einde kan toch wel aanzien worden als een anti-climax.

Conclusie: een leuke leesbeurt maar zeker geen hoogvlieger. Ik pas voor het vervolg.