Chocolade en Tsjatsja: een boeiende combinatie

Het achtste leven (voor Brilka) is niet één verhaal maar een boek met verschillende verhalen. De reden daarvoor is dat "Het achtste leven" het verhaal vertelt van verschillende generaties van een familie in Georgië vanaf einde 19e eeuw tot het begin van de 21e eeuw waarbij de leefwereld van de personages onderhevig is aan grote veranderingen.

Het boek begint met de vlucht van Brilka die uiteindelijk bij haar tante Nitsa terecht komt. Met Nitsa leert Brilka de geschiedenis van haar familie kennen die generatie op generatie is doorgegeven. Elk hoofdstuk vertelt het verhaal van één familielid en ook de geschiedenis van haar vaderland dat in die periode vele veranderingen zoals het Communisme, onderdruking, oorlogen,.... Door de research die die Nino Haratischwili als auteur heeft gedaan en die ze ook meegeeft in het verhaal is het ook makkelijk om bepaalde gebeurtenissen in het leven van de personages te begrijpen. Da's iets wat wel leuk aan een verhaal om ook dit ook mee te krijgen omdat je op deze manier ook het boek kan vatten en begrijpen. De verhalen Stasia, Kostja, Kitty, Elena en de andere sterke vrouwen staan op zich los van elkaar maar Nino zorgt door haar schrijfstijl ervoor dat op einde alles mooi bij elkaar past en daardoor een aangename leeservaring was. Iets dat daartoe ook bijdraagt is het gevoel dat het geen afgelikte personages zijn maar dat het gaat over echte mensen met wie je als lezer niet alleen de mooie momenten meemaakt in hun levens maar ook de moeilijke momenten meemaakt. Dat Nino in haar "andere leven" actief is als toneelschrijfster en ook stukken regiseert is iets wat ik denk ook merk in het verhaal aan haar taalgebruik: emoties, oog voor detail...

Nieuw voor me was dat het boek in verschillende feuilletons op mij als lezer werd losgelaten waardoor het voor mij althans als iemand die graag boeken in een paar korte rukken te lezen waardoor ik soms even een vorig stukje herlas om de draad terug op te pikken.

Het achtste leven voor Brilka was een dikke turf om te lezen. Maar wel eentje die me tot op het einde kon boeien. Wat ik ga onthouden van het verhaa?: Eersen vooral de term "chocolade" :-) en het feit dat een roman die zich over een lange periode afspeelt ook een mooi, afgewerkt en samenhangend boek kan opleveren. Dat heeft me verrast en dat zegt ook veel over Nino haar kwalteiteiten. k hoop dat haar volgend boek niet te lang op zich laat wachten. Intussen drink met alle plezier op haar gezondheid een "Tsjatsja".