Grof gebektheid en verbaal geweld maakt toch een dag in mijn leven plezant!

Als ik mijn (lees)partner zie glimlachen, zie lachen als ze leest dan staat de leesbarometer op goed weer. Maar als ze mij zegt: “Dit moet je lezen!” dan staat de barometer op stralend goed weer. En ja, Oscar Van Beuseghem is er in geslaagd om zijn verhaal in één dag te laten uitlezen. Peeters liet mij meermaals glimlachen, dat is niet niks want je moet er als lezer maar zelf je beelden bij vormen, gelukkig.
Oscar is een zelfingenomen beunhaas die om de één of andere duistere reden (ik heb “Natte dozen “ niet gelezen) opgenomen is in een halfopen regime van een psychiatrische instelling. Hij maakt het met zijn zelfingenomen gedachten en gemopper zijn begeleiders niet makkelijk. Hij spreekt en spreekt niet, (doen we dat niet allemaal…) maar Peeters laat hem wel zeggen wat wij soms denken en dat is niet steeds fraai. Oscar is racistisch, heeft een kort lontje, narcistisch en op zijn minst gezegd vrouwonvriendelijk maar bovenal begeesterd door sex, liefst op brute wijze. Zijn verwoordingen zijn er dan ook naar en mocht je aanstoot nemen om achterwaarts in de poes genaaid te worden zoals het anderen het ook de wereld insturen dan laat je “kijk niet zo, konijntje” best links liggen. Maar als je houdt van ongekunsteld taalgebruik met een zeker flegmatisme gebracht en er niet mee zit hier en daar en in een spiegel te kijken dan zal dit je zeker bekoren. Oscar heeft over alles en iedereen een mening, schrijft brieven naar jan en alleman om zijn ergernis te uiten op onze hedendaagse maatschappij en neemt elke toevallige passant verbaal zo op de korrel, vrij agressief maar oh! Zo hilarisch. ’t Zit hem niet mee want tijdens zijn rehabilitatieproces waarbij je met mondjesmaat toegelaten wordt in zijn verwaarloosde jeugd als slachtoffer krijgt hij te horen dat hij terminaal kankerpatient is. Op zijn geheel eigen wijze stelt hij deze diagnose in vraag en start terug een reeks brieven op. Ook zijn begeleidster Els moet het ontgelden. Helaas dat wat hij zo graag nog eens zou meemaken het eerste contact en ‘omarmen’ (ik heb er zo mijn twijfels over …) van zijn Afrikaans pleegkind is niet meer voor hem weggelegd.
Oscar, tristesse alom, je hebt het niet gehaald maar je grof gebektheid en verbaal geweld maakte toch een dag in mijn leven plezant!

Meer info op http://www.boekensite.gent/node/2343