‘Beet’ is meer dan een thriller

(Gif)groen is de kleur die overheerst op de cover van ‘Beet’, een ‘thriller met tanden’, van de Marc Kerkhofs. Een man met een groene weerschijn in de ogen, een auto in een carwash en de afdruk van een bebloede hand maken van de omslag wel een blikvanger. Laat u als lezer niet afschrikken, maar pak het boek op en ga het lezen. Laat u meevoeren in de wereld die Marc Kerkhofs geschapen heeft.

George, het hoofdpersonage in ‘Beet’ is een aardige hardwerkende man, getrouwd met Diana. Het stel is stapelgek op elkaar. George en Diana zijn gelukkig. Hij werkt als onderhoudsmonteur in een carwash in de buurt van Edegem, ten zuiden van Antwerpen. Geen onbekend terrein voor de auteur. Hij woont er namelijk zelf ook en oefende hetzelfde beroep uit als George. De auteur laat de omgeving die hij zo goed kent meespelen in het verhaal, maar ook de techniek van de wasstraat. Zo creëert hij een geloofwaardige, levensechte setting voor zijn boek.

George moet ’s avonds vaak de reparaties uitvoeren in de carwash, overdag moeten immers de wasborstels draaien. Op een avond hoort hij uit de waterputten gesis. Hij denkt aan een rat en legt een sandwich neer. Een dag later ziet hij het dier, een groen wezen, een waterduivel met een bek vol scherpe tanden. Hij vertelt Diana, die van boerenafkomst is ‘en goed met dieren is’ van zijn ontdekking. Diana werkt thuis in haar moestuin, nadat ze gestopt is met werken bij de posterijen. George maakt een foto van het dier, dat zich aan hem heeft gehecht. Hij heeft het dier namelijk steeds eten gegeven. George denkt dat het dier een mutatie is van een rat en denkt aan de Teenage Mutant Ninja Turtels waarvan de baas ook een gemuteerde rat was met de naam ‘Splinter.’ Het groene wezen, dat lijkt op een ‘groen behaarde zeehond met lange poten en een platte snuit, krijgt dezelfde naam en houdt net als de TMNT ook wel van een pizzaatje.

George gaat graag conflicten uit de weg. Hij laat het over zich heen komen als hij op de carwash ontslagen wordt, maar is zo verknocht aan zijn werk dat hij zich door zijn baas toch steeds weer laat overhalen reparatiewerkzaamheden te verrichten, waarbij hij nog afgezet wordt ook. Als zijn baas Splinter gezien heeft en gifkorrels strooit, blijkt Splinter George naar huis te zijn gevolgd en zich in de tuin genesteld te hebben. Splinter heeft Frank, een collega van George, gebeten. Ook Diana wordt gebeten en lijkt net als Frank te gaan veranderen in een beest: “Die blik van Didi, die lage grauw die diep uit haar keel kwam.” In een seksscene brengt Diana diepe schrammen aan op de benen van George, die flink bloeden. George is bang, is hij ook besmet? Splinter moet dood, maar het komt er maar niet van. Splinter heeft zich te zeer in het leven van George genesteld, beheerst het als het ware. Een beet van Splinter zorgt ervoor dat de persoonlijkheid van iemand verandert in precies het tegenovergestelde van wie hij/zij was. George herkent zijn vrouw niet meer en ze verlaat hem, maar wil haar redden. Hij wil haar eigenlijk niet verliezen. Wat zou er nu gebeuren als Splinter opnieuw bijt, zou dan het oorspronkelijke karakter weer terugkeren? Of is het allemaal al te laat…..

‘Beet’ is geen hardboiled thriller waarin de onwaarschijnlijkheden en de gruwelijkheden over elkaar heen buitelen. Vanaf het begin weet Marc Kerkhofs de lezer te boeien. ‘Beet’ leest vlot weg, heeft vaart, houdt de spanning goed vast, zakt nergens weg. De auteur hanteert een vlotte stijl, de dialogen zijn natuurlijk. De hoofdpersonages zijn levensecht. De lezer voelt met hen mee, de manier waarop ze reageren komt nergens geforceerd over. Dat geldt ook voor de andere personages. Nergens zijn dat ‘sjablonen’, altijd zijn ze zorgvuldig uitgewerkt, altijd is er ontwikkeling in hun karakters te zien. Het verhaal zou zo maar echt gebeurd kunnen zijn, wringt nergens. Het leidt tot een plot dat verrassend is, maar wel klopt.

Je kunt het boek als een spannend verhaal lezen, maar je kunt ook op een andere manier naar ‘Beet’ kijken. Iedereen heeft dat wel eens als hij/zij denkt: wat zou er nu gebeurd zijn als ik…. Het boek zou ook zo maar kunnen gaan over hoe onverwachte omstandigheden je leven kunnen veranderen, hoe je daar mee om gaat, wat je dan gaat doen. Splinter zou in dat geval een metafoor voor het onverwachte kunnen zijn. En misschien gaat het ook wel over de auteur zelf. Op zijn 50e moest hij vanwege rugproblemen stoppen met werken in de carwash en nieuw perspectief zoeken. Dat heeft hij in het schrijven gevonden. ‘Beet’ doet naar meer verlangen. En is de kleur groen ook niet de kleur van de hoop? Reden te meer om uit te kijken naar nieuw werk van Marc Kerkhofs.