Een onschuldige titel voor een heftig verhaal

De titel 'Bonbons als ontbijt' doet denken aan een suikerzoete roman. De cover bevestigt dat: een tiener in een stippeltjesjurk, die keurig opgemaakt de wereld in kijkt. Maar kijk eens goed naar haar ogen? Die stralen argwaan, afwachting, onzekerheid uit. Als je aan het eerste hoofdstuk begint dan lijkt het of je een onschuldige Young Adult roman aan het lezen bent. De fifties van de vorige eeuw, de voorbode van de flowerpower dient zich aan. De zon schijnt en 'de zachte middag sloop door het open raam naar binnen en krulde zich om haar heen op haar bed.' De omslag is een cover voor een andere werkelijkheid.
In het eerste hoofdstuk ontmoet de lezer de 15-jarige Courtney Farrell, die op kostschool zit. Haar vader is een succesvolle uitgever en moeder is een werkloze Hollywoodactrice. De ouders van Courtney zijn gescheiden, moeder woont in Los Angeles, vader in New York. Na een lieflijk begin komt de roman pas echt los. De vriendin van Courtney Janet is een geheel 'ander soort bonbon'. Ze is opstandig en sleurt Courtney mee in een totaal andere wereld.
Courtney worstelt met zichzelf, lijkt terecht te komen in een lesbische relatie met juffrouw Roosen van school. Roosen (begin twintig) is de eerste vrouw die Courtney vertrouwt sinds ze op haar zesde het vertrouwen in haar moeder was kwijtgeraakt. Juffrouw Roosen neemt haar verantwoordelijkheid en verbreekt de relatie met Courtney.
Sondra, de moeder van Courtney, wil wel een goede relatie met Courtney, maar door het feit dat ze geen werk heeft vlucht ze in drank. Als Courtney de kostschool verlaat komt ze in een rollercoaster van affaires, party's, drank, geldgebrek, 'foute' vrienden en vriendinnen. Courtney denkt dat ze alles verkeerd doet. Ze is in verwarring, op zoek naar volwassenheid. Met haar 'feestvrienden' verkeert ze de ene keer in euforie en daarna is ze weer depressief. Ze is tevreden over haar lijf, maar haar hoofd is de spelbreker. "Jong zijn is afschuwelijk," zegt ze. Het lijkt er op of ze de gang naar volwassenheid helemaal zelf moet maken, alles moet verwerken en ontdekken. Uiteindelijk leidt het tot een zelfmoordpoging.
Daarna begint ogenschijnlijk een nieuw leven. Courtney verhuist naar New York, gaat naar een andere school en ook haar moeder gaat mee in de hoop in New York werk te vinden. "Nu wilde ze graag weer iemand zijn." Maar ze is opnieuw eenzaam en komt haar oude kostschoolvriendin Janet tegen. Hun leven ontspoort totaal. Steeds is er die twijfel die de groei naar volwassenheid zo kenmerkt. "Waarom is er geen deurtje dat onze emoties afsluit als wij dat zelf niet kunnen, een moraaldeurtje" en "Van alle sociale instellingen was drank de beste, na dat andere (seks) natuurlijk."
Courtney snapt dat ze een dubbelleven leidt en vermijdt het contact met haar ouders zoveel mogelijk. Janet blijft een bepalende rol in haar leven spelen, zij het dat er bij Janet helemaal geen contact is met haar ouders. Het generatieconflict komt duidelijk naar voren als de vader van Janet zegt: "De hele tegenwoordige generatie is waardeloos". Janet antwoordt: "De enige macht die je over me hebt is geld. (…) Bij jongens weet ik tenminste dat ik gewenst ben." Door een ingrijpende gebeurtenis krijgt Courtney zicht op haar volwassenheid.
Bonbons kom je in de roman niet één keer tegen. Waar verwijst de titel nu naar? Naar decadentie, naar het verlangen om bonbons als ontbijt te hebben in plaats van een bloody mary?
Het taalgebruik is fris, wellicht hebben de vertalers (het boek is na 40 jaar pas herdrukt en opnieuw vertaald) het vertaald in de taal van nu. Het boek krijgt een heel andere lading als je weet dat Pamela Moore op haar 18e dit boek schreef en er tal van autobiografische elementen in het werk verweven zijn. De toelichtende aanvullende hoofdstukken zijn verhelderend, maar laten je met een beklemmend gevoel achter. Moore leed aan wat we nu noemen een bipolaire stoornis en pleegde in 1964 op 27-jarige leeftijd zelfmoord.